Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Από το Ποτέ Ξανά Μνημόνια στο Δεν Υπάρχει Άλλη Εναλλακτική





το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ’ τα κατάστιχά σας
………………………………………….
συνένοχο στο φόνο δε θα μ’ έχετε


Ο πολιτικός χρόνος που βιώνουμε τα τελευταία πέντε χρόνια είναι τόσο συμπυκνωμένος που προλάβαμε να δούμε το ΠΑΣΟΚ να εξαφανίζεται και τη Νέα Δημοκρατία να  χάνει τη μισή της δύναμη. 

Παρακολουθούμε επίσης σε πραγματικό χρόνο το ΣΥΡΙΖΑ να ανδρώνεται, να ωριμάζει και να σαπίζει. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ σάπισε πριν καν ωριμάσει.

Εν πάσει περιπτώσει, καλύτερα που ξεκαθάρισαν νωρίς τα πράγματα για να προλάβει ο καθένας μας να τοποθετηθεί έγκαιρα απέναντι στις νέες πολιτικές προκλήσεις και να μη σέρνεται δέσμιος της πιθανότητας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί κάποια στιγμή να τολμήσει να κάνει πράξη αυτά για τα οποία ψηφίστηκε και ανέβηκε στην εξουσία.

Όσοι πουν ότι δεν έβλεπαν τα ανησυχητικά δείγματα της πορείας του ΣΥΡΙΖΑ, φοβάμαι ότι είτε δεν είναι ειλικρινείς είτε εθελοτυφλούσαν. 


Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Ο Σύριζα μπορεί να τελείωσε, η Αριστερά όμως όχι


Η τελευταία φωτογραφία του Σαλβαδόρ Αλιέντε λίγο πριν πεθάνει 
με το όπλο στο χέρι πολεμώντας για το λαό και τις ιδέες του

Η ρήξη τελικά έγινε. Όχι όμως αυτή που περίμεναν πολλοί από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια ρήξη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Θεωρούμε ότι έπρεπε να γίνει για να διαλυθούν από τη μία οι αυταπάτες και από την άλλη να βγει λόγος καθαρός, αληθινός. Ποιος είναι με τι, ποιος είναι με ποιον.
Από τη μία λοιπόν είναι οι ρεαλιστές που διατείνονται πως προσπάθησαν όσο μπορούσαν και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε περισσότερο. Από την άλλη είναι οι οπαδοί της ρήξης, αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η υπακοή σε μνημόνια είναι ένας φαύλος κύκλος που δε θα βοηθήσει σε τίποτα την πλειοψηφία του λαού και αντιθέτως θα επιφέρει μείωση του βιοτικού επιπέδου και των δικαιωμάτων του.

Είναι γεγονός ότι οι ρεαλιστές έχουν μια λογική μου μπορεί να πείσει. Ότι δηλαδή με την ανυπακοή και τη ρήξη τα πράγματα θα εξελιχθούν χειρότερα από ό,τι  θα εξελιχθούν αν υπακούσουμε στις εντολές. Με λίγα λόγια υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο πράγματι θα φέρει κακά, αλλά αν δεν υπακούσουμε τα κακά θα είναι περισσότερα.

Δικαίωμά τους είναι η στροφή προς το "ρεαλισμό". Δικαίωμά τους είναι ο επανακαθορισμός. 

Αυτό που δεν είναι δικαίωμά τους είναι να συνεχίζουν να διεκδικούν όρους που δεν τους ανήκουν. Γιατί επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί; Γιατί επιμένουν να αυτοπροσδιορίζονται ως μέλη της Ριζοσπαστικής Αριστεράς; Γιατί επιμένουν να επικαλούνται τους αγώνες του ΕΑΜ, τον Τσε Γκεβάρα, το Φιντέλ Κάστρο, τον Αλιέντε, το Πολυτεχνείο;



Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο και οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις


Στηριζόμενοι κυρίως στο βιβλίο του Μανώλη Γλέζου  "Και ένα μάρκο να ήταν... " , προσπαθούμε στην ανάρτηση αυτή να συγκεντρώσουμε επιγραμματικά τις οφειλές των Γερμανών προς την Ελλάδα και τις προσπάθειες που έγιναν αλλά κυρίως αυτές που δεν έγιναν από τις ελληνικές κυβερνήσεις για τη διεκδίκησή τους από τους Γερμανούς. 

Στην πορεία της συγγραφής, ωστόσο, αντλήσαμε στοιχεία και από πλήθος άλλων πηγών, οι οποίες κατονομάζονται στο τέλος της ανάρτησης. Αυτό που μένει από την ανάγνωση του βιβλίου και των υπόλοιπων πηγών είναι το πόσο θρασύτατα αγνοεί το γερμανικό κράτος τις οφειλές του προς την Ελλάδα για τα εγκλήματα που διέπραξε, την ίδια στιγμή που κουνάει το δάχτυλο στην Ελλάδα για το δικό της χρέος. Αγνοεί ακόμη την απομείωση του δικού του χρέους που συναποφάσισαν οι συμμαχικές δυνάμεις στο Λονδίνο το 1953. Αγνοεί τα δικά του χρέη και θυμάται μόνο τα χρέη των άλλων. 

Εντυπωσιάζει, επίσης, η δουλοπρεπής και αναξιοπρεπής στάση των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στη Γερμανία, στάση που τους έκανε να μη διεκδικήσουν ποτέ στην πραγματικότητα τις γερμανικές οφειλές. Μία στάση, η οποία σιγά-σιγά αρχίζει να γίνεται κατανοητή με βάση τις αποκαλύψεις των τελευταίων ετών, οι οποίες  φέρνουν στο φως τη διαχρονική διαπλοκή των Ελλήνων κυβερνώντων  με τη γερμανική κυβέρνηση και γερμανικές εταιρίες.

Τέλος και πέρα από όλα αυτά τα οικονομικά θέματα, δεν μπορεί κανείς να προσπεράσει χωρίς να συγκλονιστεί, τα ανθρώπινα δράματα που συναντά κατά τη μελέτη αυτή της ιστορίας και τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε ένα κοινώς θεωρούμενο πολιτισμένο έθνος.

Λένε ότι η Ιστορία διδάσκει και είναι σωστό. Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει να μπορεί κανείς να αρθεί πάνω από τα δικά του συμφέροντα και να προσεγγίσει την αλήθεια όσο πιο αντικειμενικά μπορεί. Δυστυχώς, αυτό είναι ένα μεγάλο ζητούμενο ακόμη.