"Μια μέρα, ο Βεζίρης είπε στον
Νασρεντίν Χότζα, τότε υπουργό των Οικονομικών:
- Βάλε φόρους, Χότζα, και μετά γύρνα
να μου πεις τι γίνεται.
Όταν γύρισε ο Χότζας, του
ανέφερε:
- Βεζίρη μου, έχει αρχίσει μια
αναστάτωση, ο κόσμος δεν βγαίνει πια τόσο έξω, δεν αγοράζουν όπως πριν, μοιάζουν
θυμωμένοι.
- Βάλτους κι άλλους φόρους και
ξαναπές μου.
Όταν ξαναγύρισε ο Χότζας είπε:
- Αφέντη, η αγορά έχει τα χάλια
της, κανείς δεν πουλάει, κανείς δεν αγοράζει, κανείς δεν διασκεδάζει. Ο κόσμος
είναι αγριεμένος, αρχίζω και φοβάμαι.
- Βάλ' τους κι άλλους φόρους και
ξαναέλα.
Μετά από λίγες μέρες ο Χότζας
επέστρεψε ταραγμένος.
- Βεζίρη μου, δεν καταλαβαίνω,
ήρθαν τα πάνω-κάτω. Είναι όλοι έξω, τρώνε, πίνουν, και γλεντάνε, σαν να μην
υπάρχει αύριο.
- Δεν πάμε καλά, Χότζα, είπε ο
Βεζίρης.
- Μα γιατί, άρχοντά μου, αφού
όλοι το γλεντάνε;
- Δε γλεντάνε, Χότζα. Είδαν ότι
θα τους τα πάρουμε - και τα τρώνε όλα πριν προφτάσουμε."