Κεντροαριστερά: Το λάθος λήμμα

Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε δύο κεντροαριστερούς να έχουν βάλει στη μέση δύο ακροδεξιούς και να καλαμπουρίζουν. Κανένα πρόβλημα. Ούτε το γεγονός ότι ο ένας είναι η ζωντανή ιστορία της μεταπολιτευτικής ακροδεξιάς στην Ελλάδα ούτε ότι ο άλλος είναι η προσωποποίηση της ανοησίας, της αμετροέπειας και της ματαιοδοξίας. Και οι δύο αντισημίτες, οπαδοί της θεωρίας των ψεκασμών, φιλοχουντικοί και άλλα τέτοια φαιδρά και επικίνδυνα. 

Έτσι, όμως, είναι οι κεντροαριστεροί. Μεγάλες καρδιές. Ούτε στους ακροδεξιούς κρατάνε κακία, ούτε στους δεξιούς, ούτε στους πασόκους. Μόνο με τους αριστερούς έχουνε κάποιο θέμα.

Νομίζω πως από μόνη της η φωτογραφία είναι αρκετή για να απαντήσει στο ερώτημα τι σημαίνει κεντροαριστερός. Θα αποτολμήσω έναν ορισμό: Κεντροαριστερός, λοιπόν, είναι κάποιος που δηλώνει παρών στις αποφάσεις της δεξιάς και καταγγέλει την Αριστερά ως λαϊκιστική και ακραία.

Προφανώς, μετά από έναν τέτοιο ορισμό, είναι λογικό να απορεί κανείς γιατί αυτό το μόρφωμα θέλει να αποκαλείται κεντροαριστερά και όχι κέντρο, ας πούμε. Μια απάντηση έδωσε πρόσφατα και ένα από τα εξέχοντα μέλη της κεντροαριστεράς, ο ηθοποιός Γιάννης Μπέζος, λέγοντας ότι : "Επιμένω ότι υπάρχει χώρος και είναι μεγάλη ευκαιρία για έναν ευρύτερο χώρο του Κέντρου και της Αριστεράς, και εστιάζω στο Κέντρο, αφού πάντα βάζουμε την Αριστερά δίπλα, γιατί είναι της μόδας… Αν δεν είσαι και λίγο Αριστερός στην Ελλάδα δεν έχει νόημα… Όλοι Αριστεροί είναι…"  .

Τι μας λέει, δηλαδή, επί της ουσίας; Ότι αριστερός δεν είναι, αλλά είναι αναγκασμένος να λέει ότι είναι για να πετύχει το σκοπό του. Και αυτό, γιατί στη συνείδηση του κόσμου, αριστερά σημαίνει κοινωνική ευαισθησία. Αφοπλιστική ειλικρίνεια και ελαφρότητα. Αυτή η ελαφρότητα ήταν που τον έκανε να επιλεγεί για τα προεκλογικά σποτάκια της ΔΗΜΑΡ, σποτάκια που δεν μπορούσες εύκολα να καταλάβεις αν είναι αυθεντικά ή ήταν δημιουργήματα του Ράδιο-Αρβύλα

Αυτή η ελαφρότητα ήταν που, μετά από το χαστούκι του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη, τον οδήγησε να δηλώσει: "Το χαστούκι [του Κασιδιάρη] δεν σημαίνει ότι κάποιος χαστούκισε κάποιον συνάνθρωπό μας. Συμβολίζει χτυπάω κάτι κατεστημένο".  Για όσους δεν κατάλαβαν, κατεστημένο για τον Μπέζο είναι η Κανέλλη και αυτός που το ανατρέπει είναι ο Κασιδιάρης.

Έτσι απλά, χωρίς λαϊκισμούς, το χαστούκι του χρυσαυγίτη σύμφωνα με τον Μπέζο δεν είναι ακραία ενέργεια, είναι αντίδραση στο κατεστημένο. Αλλά ο Μπέζος, εδώ, δεν είναι μόνος του . Τη σκυτάλη παίρνει ο ομόσταβλός του στη ΔΗΜΑΡ, Γρηγόρης Ψαριανός, που καταγγέλει την άδικη αντιμετώπιση που έχουν οι χρυσαυγίτες που δέρνουν, ενώ την ίδια στιγμή οι αριστεροί χαίρουν, σύμφωνα με την άποψη του κεντροαριστερού Ψαριανού, μιας ιδιότυπης ασυλίας.

Επιχειρηματολογία Άδωνι Γεωργιάδη από τα χείλη του αναρχικού των FM, του ασυμβίβαστου, του αντικομφορμιστή Γρηγόρη Ψαριανού, αυτού που έχει γράψει τους στίχους στο τραγούδι του Τζίμη Πανούση "Εκλογές"

Εκλογές, κόμματα

με φρου φρου κι αρώματα.

Διαδηλώσεις, κόμματα

μ' ανοιγμένα στόματα.

Ψηφοδέλτια σταύρωνα
κι ολη νύχτα καύλωνα.
Στης βουλής τα έδρανα
αχ κι εγώ να έκλανα.

Βέβαια, οι καιροί άλλαξαν και το ατίθασο αγόρι απέκτησε συναίσθηση της ευθύνης που έχει απέναντι σ'αυτή τη χώρα και τον ανεύθυνο λαό της και αποφάσισε να τη σώσει. Βγήκε, λοιπόν, ως αριστερός της ευθύνης και άρχισε να δουλεύει για τη σωτηρία της χώρας.

Παράλληλα με την ακάματη προσπάθειά του να ψηφίζει τα νομοσχέδια του Σαμαρά, δε σταμάτησε να κατηγορεί την αριστερά για ανεύθυνο λαϊκισμό (ενώ την ίδια στιγμή χαριεντίζεται με τον Άδωνι Γεωργιάδη) , να μιλάει για λόμπυ της δραχμής που θέλει να βγούμε από το ευρώ για να αγοράσει κοψοχρονιά ό,τι υπάρχει (ενώ τώρα,σύμφωνα μ'αυτόν, δυσκολεύεται), να αποφαίνεται ότι οι αυτοκτονίες δεν οφείλονται οι περισσότερες στην οικονομική κρίση αλλά σε άλλους λόγους όπως η ερωτική απογοήτευση ή η χασούρα στο καζίνο. 

Τέλος, ως γνήσιος αριστερός θεωρεί ότι δεν υπάρχει περιθώριο συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ και επιθυμεί τη συνεργασία του κόμματός του, που ονομάζεται Δημοκρατική Αριστερά, με τη  Νέα Δημοκρατία του Φαήλου Κρανιδιώτη, του Μάκη Βορίδη και του Χρύσανθου Λαζαρίδη και με το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. 

Και κάπου εδώ αρχίζεις να αναρωτιέσαι όχι αν είναι σωστά αυτά που λέει αλλά, αν ο ίδιος πιστεύει ότι αυτά που λέει είναι σωστά, πώς μπορεί από την άλλη να αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός. Φαίνεται πως εκπροσωπεί εκείνη την ιδιότυπη αριστερά που έχοντας πλέον πάψει να είναι αριστερά χωρίς πιθανόν και η ίδια να το έχει αντιληφθεί, άρχισε να προσθέτει διάφορους προσδιορισμούς πριν ή μετά τον όρο “αριστερά”.

Ξεκίνησε ως ανανεωτική αριστερά, συνέχισε ως δημοκρατική αριστερά, προχώρησε ως αριστερά της ευθύνης και, εσχάτως, ως κυβερνώσα αριστερά. Είναι η περίπτωση εκείνη, που ο επιθετικός προσδιορισμός αποκτά μεγαλύτερη σημασία από το ουσιαστικό και το αμέσως επόμενο βήμα είναι να καταργηθεί το ουσιαστικό και να απομείνει μόνο το επίθετο. Στην πραγματικότητα, και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα τον τελευταίο καιρό, αυτός που δέχεται τα βέλη αυτής της αριστεράς δεν είναι ο δεξιός που υπερασπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά ο αριστερός που προσπαθεί να το αμφισβητήσει, πόσο μάλλον να το ανατρέψει. 

Μια αριστερά που θεωρεί ότι η ιστορία της πάλης των τάξεων τελείωσε - αφού τα μέλη της έχουν ξεφύγει από την πάλη για το μεροκάματο και την αγωνία της φτώχειας και της ανεργίας - και ήρθε η ώρα για την ταξική συμφιλίωση. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, γιορτές μνήμης όπως η επέτειος για την εξέγερση του Πολυτεχνείου θεωρεί ότι δεν έχουν νόημα ύπαρξης πλέον και καλό θα ήταν να καταργηθούν.

Όπως δήλωσε άλλο ένα εξέχον στέλεχος της Κεντροαριστεράς, η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου: "Η επέτειος του Πολυτεχνείου πρέπει να πάψει να γιορτάζεται - ας δώσουμε ένα τέλος το 2013, μετά από σαράντα χρόνια λάβαρα, ντουντούκες κι οδοφράγματα. Οι επέτειοι δεν εξυπηρετούν ούτε την ιστορική μνήμη, ούτε την κοινωνική συνεκτικότητα. Εξυπηρετούν εθνικιστικά και κομματικά συμφέροντα, άμεσες και έμμεσες εξουσίες. Τα γεγονότα έχουν καταγραφεί και διδάσκονται στο σχολείο."

Στην πραγματικότητα, η κυρία αυτή έχει γεννηθεί σε λάθος τόπο -  σε πρόσφατο άρθρο της λέει "Για μένα που προέρχομαι από τον Τρίτο Κόσμο" - και σε λάθος κοινωνική τάξη και το ξέρει.  Αν μπορούσε να μην είχε ανάγκη τη συναναστροφή με τον εξαθλιωμένο λαουτζίκο, θα ήταν ευτυχής. Ο άκρατος ελιτισμός της, την κάνει να επιτίθεται απέναντι σε οποιονδήποτε τολμά να αμφισβητήσει την επικρατούσα τάξη πραγμάτων, βαφτίζοντάς τον λαϊκιστή και αντιδημοκράτη, ενώ στην πραγματικότητα τον θεωρεί παρακατιανό που δεν έχει το δικαίωμα να διεκδικεί.

Την ενοχλούν πολλά πράγματα τη Σώτη, όπως για παράδειγμα ο δημόσιος θηλασμός! Αυτή η προοδευτική(;) θεωρεί ως τριτοκοσμική ένδειξη το δημόσιο θηλασμό γράφοντας "είδα μια τσιγγάνα που θήλαζε το μωρό της καταμεσής στο πεζοδρόμιο: ο θηλασμός στο πεζοδρόμιο απαγορεύεται". Είναι δυνατόν η κοσμογυρισμένη Σώτη να αγνοεί ότι ο δημόσιος θηλασμός είναι αποδεκτός και συνηθισμένος σε προηγμένες χώρες όπως οι σκανδιναβικές ; 

Και ποιος της είπε εξάλλου ότι ο δημόσιος θηλασμός απαγορεύεται; Αλλά η  προοδευτική Σώτη  συνεχίζει με κηρύγματα αγάπης όπως "τα παιδιά έχουν ανάγκη από στέγη κι όποιος δεν έχει στέγη πρέπει πρώτα να βρει κι ύστερα να γίνει γονιός", ενώ σε μια συνέντευξή της  είχε πει το αμίμητο «σταματήσετε να γεννοβολάτε, το μαμ δεν φτάνει για όλους.

Εκτός από τις κοινωνιολογικές παρατηρήσεις της, κάνει και πολιτικές τοποθετήσεις η κεντροαριστερή Σώτη, όπως ότι η Ελλάδα είναι μια συντηρητική αριστερή χώρα. Με αφορμή ένα ταξίδι της στη Βενεζουέλα, μας μεταδίδει την απέχθειά της για την τριτοκοσμική κατάσταση που συνάντησε. Εντύπωση, βέβαια, προκαλεί το γεγονός ότι επέλεξε να κάνει κριτική στη Βενεζουέλα, στη χώρα δηλαδή που - σε σχέση με τις γειτονικές της χώρες - τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχει κάνει μεγάλα βήματα εξάλειψης της φτώχειας και του αναλφαβητισμού. Όπως βλέπουμε, ο κόσμος της κεντροαριστεράς βρίθει από κοινωνική ευαισθησία και αριστερή προσέγγιση.

Παρά, δε, τη δεδηλωμένη - με μπόλικη δόση υποκρισίας - απέχθειά της για τις απρεπείς συμπεριφορές, δεν έχει κανένα πρόβλημα να συμπορεύεται με ανθρώπους που εκφράζονται χυδαία και αλήτικα, αρκεί αυτοί οι άνθρωποι να είναι στην ίδια μεριά με αυτήν. Και ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης ο οποίος, συναγωνιζόμενος τον Ψαριανό, προβαίνει σε απίστευτης ασχήμιας εμετικές δηλώσεις κάθε φορά που κάτι τον ενοχλεί. Και την ίδια στιγμή, δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταδικάζει ως λαϊκιστή και ακραίο όποιον θεωρεί αντίπαλό του.

Ο κύριος αυτός που μας λέει ότι υπηρετεί την Αριστερά του πολιτισμού και του ήθους, μέσα στην αγωνία του μην καταρρεύσει το σύστημα ΠΑΣΟΚ, έχει ξεράσει πολλές φορές τον εμετό του στο twitter. Όταν η Μυρσίνη, κόρη του Μάνου Λοΐζου, απαγόρευσε να παίζεται το τραγούδι του πατέρα της "Καλημέρα Ήλιε" στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ, ο Χωμενίδης ξέρασε

Όταν πάλι ο Χωμενίδης άκουσε ότι ο Τσίπρας θα κατέθετε στεφάνι στον τάφο της Ρόζας Λούξεμπουργκ, έδειξε για μια ακόμη φορά τον πολιτικό πολιτισμό του. Πολιτισμό που δε διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο οι "ακραίοι" αριστεροί που δε χάνει την ευκαιρία να καταγγέλει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί

Βλέπουμε, λοιπόν, πως και οι κεντροαριστεροί έχουν ψυχή. Και γλώσσα που σπάει κόκκαλα, αν χρειαστεί. Αν παρατηρήσατε μάλιστα, θα προσέξατε ότι όλοι οι παραπάνω εκπρόσωποι της κεντροαριστεράς δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Είναι, όλοι τους, άνθρωποι των "γραμμάτων και των τεχνών". Και είδαμε το "ήθος", την "κοινωνική ευαισθησία" αλλά και την απέχθειά τους προς την Αριστερά.

Γιατί, όμως, έχουν τέτοιο μένος απέναντι στην "καθαρή" αριστερά αυτοί οι κεντροαριστεροί; Πόση σχέση με την αριστερά έχουν αντικειμενικά; Μια απάντηση σ'αυτό το ερώτημα έδωσε κάποτε ο Βασίλης Ραφαηλίδης

Κλείνοντας, αφιερώνουμε στους παραπάνω το υπέροχο τραγούδι των Θάνου Μικρούτσικου-Κώστα Τριπολίτη "Ανεμολόγιο", λέγοντας πως μάλλον αυτοί είναι "το λάθος μες το κεφάλαιο του λάθος λήμματος" και πως αυτό που καμώνονται πως εκπροσωπούν, απλά δεν υπάρχει. Η Ιστορία, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν τελείωσε ακόμη.

Έβγαλε βρώμα η ιστορία ότι ξοφλήσαμε

είμαστε λέει το παρατράγουδο στα ωραία άσματα

και επιτέλους σκασμός οι ρήτορες πολύ μιλήσαμε
στο εξής θα παίζουμε σ’ αυτό το θίασο μόνο ως φαντάσματα.

Κάτω οι σημαίες στις λεωφόρους που παρελάσαμε

άλλαξαν λέει τ’ ανεμολόγια και οι ορίζοντες
μας κάνουν χάρη που μας ανέχονται και που γελάσαμε
τώρα δημόσια θα έχουν μικρόφωνο μόνο οι γνωρίζοντες.

Βγήκαν δελτία και επισήμως ανακοινώθηκε

είμαστε λάθος μες στο κεφάλαιο του λάθος λήμματος
ο σάπιος κόσμος εκεί που σάπιζε ξανατονώθηκε
κι οι εξεγέρσεις μας είναι εν γένει εκτός του κλίματος.

Δήλωσε η τσούλα η ιστορία ότι γεράσαμε

τις εμμονές μας περισυλλέγουνε τα σκουπιδιάρικα
όνειρα ξένα ράκη αλλότρια ζητωκραυγάσαμε
και τώρα εισπράττουμε απ’ την εξέδρα μας βροχή δεκάρικα.

Ξέσκισε η πόρνη η ιστορία αρχαία οράματα

τώρα για σέρβις μάς ξαποστέλνει και για χαμόμηλο
την παρθενιά της επανορθώσαμε σφιχτά με ράμματα
την κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο.