Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Καταδικάζουμε την υποκρισία από όπου κι αν προέρχεται




Τον τελευταίο καιρό ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τις τηλεοπτικές συζητήσεις. Αυτό της βίας και της καταδίκης της από όπου κι αν προέρχεται. Συνήθως το θέμα αυτό το ανοίγουν μνημονιακοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι και ζητούν από εκπροσώπους της Αριστεράς να τοποθετηθούν επ'αυτού, πολλές φορές τόσο επιτακτικά που θυμίζουν ιεροεξεταστή ή ανακριτή. Μόνο το Ευαγγέλιο δεν τους προτάσσουν για να ορκιστούν.

Και αν αυτοί οι άνθρωποι ήταν πρωτοχριστιανοί, μάρτυρες του Ιεχωβά ή παιδιά των λουλουδιών, θα μπορούσαμε να το κατανοήσουμε και να το ανεχτούμε . Πάει πολύ, όμως, να καταδικάζουν τη βία αυτοί που πρώτοι την ασκούν μέσω της πολιτικής τους αφενός και μέσω των οργάνων "αποκατάστασης" της τάξης αφετέρου. 




Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Ποιοι εξέθρεψαν το τέρας του φασισμού (Μέρος Γ' - Μισαλλόδοξος λόγος και Χρυσή Αυγή)



Στο πρώτο μέρος είδαμε την ανοχή, το χάιδεμα και την προώθηση της Χρυσής Αυγής από ένα μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού κόσμου. Στο δεύτερο μέρος είδαμε τους δεσμούς του φασιστικού και ναζιστικού αυτού χώρου με ένα μέρος της συντηρητικής Δεξιάς που μέχρι αυτή τη στιγμή τουλάχιστον στεγάζεται στη Νέα Δημοκρατία  

Όμως, αυτά από μόνα τους δε μπορούν να εξηγήσουν τη διείσδυση του χώρου αυτού σε μεγάλα ακροατήρια που μπορεί να φτάνουν μέχρι και το 15% ή και 20% (τουλάχιστον αυτό έδειχναν οι μετρήσεις μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα). 

Νομίζω πως αυτό που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη διείσδυση του φασιστικού λόγου στην ελληνική κοινωνία, ήταν ένας υφέρπων φασισμός. 'Ενας φασισμός που δεν έλεγε καθαρά ότι είναι φασισμός, αλλά καλυπτόταν έντεχνα πίσω από έννοιες όπως πατρίδα, θρησκεία, παράδοση, οικογένεια, ασφάλεια που υποτίθεται πως κινδύνευαν από εξωτερικούς εχθρούς.

Στο όνομα αυτών των εννοιών χτυπήθηκαν και στιγματίστηκαν στη συνείδηση του μέσου συμπολίτη μας οι γειτονικοί λαοί, οι αλλόθρησκοι, οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι. Και όλα αυτά έγιναν από επίσημους φορείς με πρώτους και καλύτερους την Εκκλησία (που αντί να διδάσκει την αγάπη δίδασκε το μίσος ) και τα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια (με πρώτο και καλύτερο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και το ΠΑΣΟΚ να δείχνει αξιοζήλευτες επιδόσεις στον τομέα αυτό, ιδιαίτερα όταν σκεφτεί κανείς πως καμώνεται ότι είναι σοσιαλιστικό κόμμα).

Αυτός ο ρατσιστικός και ξενόφοβος λόγος βοηθούσε στη διείσδυση της Χρυσής Αυγής σε ευρύτατα στρώματα της κοινωνίας. Πώς άλλωστε να μη γίνει αυτό και γιατί ο λόγος της να θεωρείται περιθωριακός και απορριπτέος, όταν έμοιαζε να συμπλέει με το λόγο υπουργών και ανώτατων κληρικών;

Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Ποιοι έθρεψαν το τέρας του φασισμού ( Μέρος Β' - Δεξιά, Ακροδεξιά και Χρυσή Αυγή )




Τα κυνηγόσκυλα, λοιπόν, άρχισαν να τρώνε τα θηράματα. Κι όταν συμβεί αυτό, ο κυνηγός πρέπει να τα σκοτώσει γιατί του είναι πλέον άχρηστα. Έτσι, λοιπόν, ο Αντωνάκης αποφάσισε να σκοτώσει τα κυνηγόσκυλα που χρόνια τώρα τα τάιζε ο ίδιος και οι φίλοι του. Πολλοί, που ξέρουν πόσο αγαπούσε τα σκυλιά αυτά ο Αντώνης, λένε ότι , ακόμη και τώρα, δεν ήθελε να τα σκοτώσει, αλλά τον ανάγκασαν τα αφεντικά του στην Ευρώπη και την Αμερική. 

Ο "Μακεδονομάχος" Αντώνης

Τα σκυλιά αυτά ο Αντώνης τα ήξερε από πολύ παλιά, από τότε που ήταν νέος και το αίμα του έβραζε. Είχανε πάει μαζί στο Μελιγαλά και είχαν τιμήσει τη μνήμη των συνεργατών των Γερμανών, είχανε πάει στου Μακρυγιάννη και είχαν τιμήσει τη μνήμη αυτών που αντιστάθηκαν στους κομμουνιστές και έγινε έτσι η Ελλάδα μια "δημοκρατία" που επί τριάντα χρόνια βασάνιζε, φυλάκιζε, εξόριζε και εκτελούσε όσους είχαν διαφορετική άποψη, είχανε πάει στις διαδηλώσεις για το "Μακεδονικό" και φωνάζανε για τα "σκοπιανά σκυλιά" - άσχετα που ο Αντωνάκης που είχε ρίξει την κυβέρνηση του Μητσοτάκη από τη μεγάλη του έγνοια για το Μακεδονικό, τώρα το είχε ξεχάσει - , και φυσικά τον είχαν βοηθήσει, νέο τότε, στο πλευρό του Αβέρωφ να τακτοποιήσει πολλά ζητήματα  .

Ας θυμηθούμε το τελευταίο από αυτά, που τώρα τελευταία κάνει το γύρο του διαδικτύου και δείχνει ότι ο Αντωνάκης, που τώρα καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται, δεν ήταν και τόσο ήσυχο παιδί παλιά.


Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2013

Ποιοι έθρεψαν το τέρας του φασισμού ( Μέρος Α' - Δημοσιογράφοι και Χρυσή Αυγή )


Όταν οι δημοσιογράφοι πέφτουν από τα σύννεφα



Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες, είδαμε τις τελευταίες μέρες πολλούς δημοσιογράφους να “πέφτουν από τα σύννεφα”, να “οργίζονται” και να “απαιτούν” από την κυβέρνηση να πάρει μέτρα εναντίον των εγκληματικών στοιχείων της Χρυσής Αυγής.

Μέχρι τώρα, όμως, τι έκαναν οι περισσότεροι από αυτούς; Συνδιαλέγονταν και έπαιρναν συνεντεύξεις από μέλη της εγκληματικής οργάνωσης σαν να μην ήξεραν τίποτα για το ποιον της, αναπαρήγαγαν μυθεύματα περί προστασίας των Ελλήνων γιαγιάδων και παππούδων από τη Χρυσή Αυγή και πολλοί από αυτούς θεωρούσαν τους χρυσαυγίτες εν δυνάμει συνεργάτες σε μια συγκυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία.

Στο δημοσιογραφικό αυτό παιχνίδι έπαιξαν μπάλα πολλές και διαφορετικές σχολές δημοσιογραφίας, με διαφορετικά κίνητρα και διαφορετική στόχευση. Το αποτέλεσμα ήταν συντριπτικό και τρομακτικό : Έδωσαν στη Χρυσή Αυγή πιστοποιητικά νομιμότητας συνομιλώντας μαζί της και αποενοχοποίησαν την εγκληματική δράση της δίνοντάς της δικαιολογητικά για τη δράση αυτή και εξισώνοντάς την με ένα απίστευτο λογικό άλμα με την υποτιθέμενη βία της Αριστεράς αγνοώντας προκλητικά τα μηνύματα που έρχονταν από παντού ότι τα μέλη αυτής της οργάνωσης τρομοκρατούν, χτυπούν και δολοφονούν μετανάστες και έχουν άμεση σύνδεση με τον κόσμο του κοινού ποινικού εγκλήματος. 

Με όλα αυτά, βοήθησαν στο χτίσιμο ενός μύθου περί μιας “αντισυστημικής και πατριωτικής" δύναμης που μάχεται το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα ( για να φέρει στη θέση του, τι άραγε; το σκότος και το έρεβος;)

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά και ας μελετήσουμε κάθε σχολή ξεχωριστά.