Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

Από το Γρίβα στον Αττίλα

Στις 20 Ιουλίου συμπληρώθηκαν 39 χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο – τον Αττίλα όπως ονομάστηκε. Από τότε οι Τούρκοι κατέχουν το 40% του εδάφους της Κύπρου στη βόρεια πλευρά του νησιού και εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι είναι πρόσφυγες στο νότιο μέρος, μακριά από τον τόπο στον οποίο γεννήθηκαν αυτοί ή οι πατεράδες τους.




Μια τραγική κατάληξη που μπορούσε να προβλεφθεί από όσους διέθεταν τη στοιχειώδη λογική και η οποία πιθανό να είχε συμβεί ήδη από το 1964 αν δεν επενέβαιναν οι ΗΠΑ  (βλέπε εδώ ), αλλά όχι από αυτούς που – χρησιμοποιώντας μάλιστα τον τίτλο του πατριώτη – έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να επισπεύσουν την επέμβαση των Τούρκων την ίδια στιγμή μάλιστα που άφηναν ανυπεράσπιστο το νησί της Κύπρου αποσύροντας την Ελληνική Μεραρχία που είχε σταλεί το 1965 από τον Γεώργιο Παπανδρέου και προσπαθώντας παράλληλα να δολοφονήσουν το νόμιμο πρόεδρο της Κύπρου αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Στην καλύτερη περίπτωση ανίκανοι, αλλά το πιο πιθανό είναι ότι επρόκειτο απλώς για τομάρια που με το μανδύα του υπερπατριώτη πάλευαν μόνο για το πολιτικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για τις ζωές των εκατοντάδων χιλιάδων Ελληνοκυπρίων που έθεταν σε κίνδυνο.


Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω



Ο Άδωνις Γεωργιάδης έγραψε Ιστορία. Πολλοί λένε πως είναι ο πρώτος αυτοδημιούργητος επιτυχημένος βλάξ πολιτικός. Μα θα μου πείτε, είναι ο πρώτος βλάξ πολιτικός; Και ο Γιακουμάτος, η Φώφη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Χρυσοχοίδης, όλοι αυτοί τι είναι αν όχι βλάκες; Συμφωνώ, αλλά δεν είναι αυτοδημιούργητοι. Εξελίχθηκαν μέσω μηχανισμών και έφτασαν εκεί που έφτασαν.



Ο Άδωνις, όμως, είναι αυτοδημιούργητος. Ξεκίνησε από το μηδέν, πουλώντας την Ιστορία των Ελλήνων από την τηλεόραση. Και άλλοι στο παρελθόν είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν πολιτική καριέρα μόνοι τους, αλλά δεν τα κατάφεραν. Ποιος δε θυμάται, για παράδειγμα, το Βασίλη Λεβέντη ή το Δημοσθένη Βεργή; Αμφότεροι διάσημοι μεν, αποτυχημένοι δε.








Ο Άδωνις, όμως, πέτυχε. Κόντρα στο κατεστημένο, κόντρα στα τζάκια της πολιτικής ανέβαινε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια της επιτυχίας. Και αυτό δεν του το συγχωρούσαν οι μικρόψυχοι συμπολίτες μας. Στη χώρα που τρώει τα καλύτερα παιδιά της, ο φθόνος περισσεύει. Και τι δεν του έσυραν; Τον αποκάλεσαν τηλεμπακάλη, τηλεμαιντανό, τσιρίδα, μπουμπούκο !!! Ο Άδωνις, όμως, αγόγγυστα τα υπόμενε όλα. Στο μυαλό του ένα πράγμα είχε μόνο, την επιτυχία. Σαν το μυρμηγκάκι δούλευε σκληρά, την ώρα που οι άλλοι τον κορόιδευαν. Ως άνθρωπος, βέβαια, ξέκλεβε και λίγο χρόνο προκειμένου να διασκεδάσει


Και η ανταμοιβή του δεν άργησε να έρθει. Ο Αντώνης Σαμαράς, εκτιμώντας τις ικανότητες και την εργατικότητά του, τον διόρισε υπουργό Υγείας!!! Και τι δεν είπαν πάλι γι' αυτόν. Πως πρώτη φορά, λέει, είδαν να διορίζεται ένας ασθενής ως υπουργός Υγείας !!! Η ζήλεια δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί!!!


Ο Άδωνις, όμως, δεν έδινε σημασία στα πικρόχολα και μικρόψυχα σχόλια. Ως μεγάλος άνδρας – το ένιωθε πλέον - δεν καταδεχόταν να ασχοληθεί με ποταπότητες. Φόρεσε το σοβαρό του ύφος (όσο μπορούσε) και άρχισε να παριστάνει τον υπουργό. Τώρα , δε γέλαγε κανείς. Όλοι είχαν καταλάβει πως μια νέα εποχή ξημέρωνε. Μια ολόκληρη γενιά διαπαιδαγωγήθηκε στη βλακεία και άρχισαν πλέον να φαίνονται οι πρώτοι καρποί αυτής της διαπαιδαγώγησης. Ένας δικός τους άνθρωπος είχε ανέβει στα ανώτερα αξιώματα. Οι βλάκες είχαν πια ελπίδα σ'αυτό τον τόπο.