Από το Κιλελέρ στη Μανωλάδα

Ξαφνικά, όλοι οι Έλληνες έμαθαν τη Μανωλάδα και ποιοι και κάτω από ποιες συνθήκες μαζεύουν τις φράουλες. Ήρθαν, βέβαια, πολλοί που προσπάθησαν να μας πείσουν πως αυτά που συνέβησαν στη Μανωλάδα αποτελούν ένα μεμονωμένο περιστασικό που δεν μπορεί να χαρακτηρίσει όλους τους Έλληνες εργοδότες.

Μα ποιος μπορεί να τους πιστέψει! Όποιος έχει μάτια ανοιχτά βλέπει. Βλέπει τι γίνεται στα χωράφια, στις λαικές αγορές, στα βενζινάδικα και όπου αλλού χρειάζονται εργατικά χέρια. Και χωρίς να έχει αποδείξεις, καταλαβαίνει ότι όλοι αυτοί που αποκαλούνται λαθρομετανάστες δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, ανασφάλιστοι, χωρίς καν να αντιμετωπίζονται ως ισότιμοι άνθρωποι. 

Καταλαβαίνει, επίσης, πόσο υποκριτικές είναι οι φωνές έκπληξης για το καθεστώς δουλείας που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι και οι φωνές απορίας για το πώς οι αστυνομικές αρχές άφηναν να συμβαίνουν αυτές οι καταστάσεις. Δε χρειάζεται, εξάλλου, πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι και οι αστυνομικές αρχές είναι συνυπεύθυνες σε αυτό που συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Μια εκστρατεία εκμετάλλευσης, διωγμών, εξευτελισμών και βασανιστηρίων εναντίον των ξένων προσφύγων που έρχονται στη χώρα μας για ένα κομμάτι ψωμί και η οποία έχει κάνει το γύρο του κόσμου βάζοντας τη χώρα μας ψηλά στη μαύρη λίστα των χωρών που δε σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η χώρα του Δένδιου Δία

Καλώς ήρθατε στη χώρα του Ξένιου Δία. Το πόσο καλά γνωρίζουν την αρχαία ελληνική ιστορία ή πόσο πολύ τη σέβονται οι πατριδοκάπηλοι και οι φύλακες του “ νόμου και της τάξης ” στη σύγχρονη Ελλάδα που διολισθαίνει επικίνδυνα προς το φασισμό και το ρατσισμό, φαίνεται από την ονομασία που έδωσαν στην επιχείρηση εγκλεισμού των μεταναστών και προσφύγων σε κέντρα κράτησης που δεν έχουν καμία διαφορά από τις φυλακές. Την ονόμασαν – θαυμάστε θράσος απύθμενο και ασέβεια απέναντι στην Ιστορία - “Ξένιο Δία” !!!

Στην Αρχαία Ελλάδα, οι ξένοι βρίσκονταν κάτω από την "προστασία" του “Ξένιου Δία” (φιλόξενου Δία) και της “Αθηνάς της  Ξενίας”. Υπήρχε, λοιπόν, θεία απαίτηση για την περιποίηση των ξένων και εθεωρείτο αμάρτημα η κακή αντιμετώπισή τους. Σήμερα, αυτοί που υποτίθεται ότι σέβονται τις πανάρχαιες παραδόσεις του ελληνικού πολιτισμού,  έδωσαν το όνομα του θεού της φιλοξενίας στην επιχείρηση καταδίωξης και φυλάκισης των ξένων !! Πόσο θράσος και πόση ασέβεια από τους πατριδοκάπηλους κυβερνώντες !! Στην επιχείρηση του άφιλου Δένδια έδωσαν το όνομα του φιλόξενου Δία !!

Η σχέση της Ελλάδας με τους άλλους λαούς

Κάποτε, λένε, το να έλεγες ότι είσαι Έλληνας αποτελούσε το καλύτερο διαβατήριο για να κινηθείς με ασφάλεια και χωρίς πολλές διατυπώσεις στις αραβικές χώρες. Σου ανοίγονταν όλες οι πόρτες και οι Άραβες σε υποδέχονταν ως φίλο. Ήταν μια άλλη εποχή, κατά την οποία η μοναδική χώρα με την οποία η χώρα μας φαινόταν να έχει διαφορές και άλυτα ζητήματα ήταν η Τουρκία. Ήταν η εποχή που το όνομα της χώρας μας στο εξωτερικό προκαλούσε συμπάθειες όχι μόνο λόγω του ένδοξου αρχαίου παρελθόντος, αλλά και από το γεγονός ότι η χώρα μας δε δημιουργούσε προβλήματα σε κάποια άλλη χώρα και οι κάτοικοί της φαίνονταν αγνοί και αμόλυντοι από τη μάστιγα του ρατσισμού.

Και ας δούμε τώρα τι καταφέραμε μετά από 20-25 χρόνια άσκησης κοντόφθαλμης, μυωπικής, μικρόψυχης, νεοπλουτίστικης εξωτερικής πολιτικής πλήρως εναρμονισμένης με τα απωθημένα κάθε αμόρφωτου κομπλεξικού συμπολίτη μας που πίστευε ότι αυτός είναι προορισμένος για κάτι ανώτερο από τους γείτονές του. Μιας πολιτικής «εθνικού τσαμπουκά» προς τις χώρες και τους λαούς των Βαλκανίων, που άρχισε με τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, συνεχίστηκε με τις ελληνικές «επενδύσεις» στα Βαλκάνια και κορυφώθηκε με την εισαγωγή φτηνού εργατικού δυναμικού από τις χώρες αυτές. 

Ο νεόπλουτος Νεοέλληνας ένιωσε ξαφνικά ότι γεννήθηκε ανώτερος του Αλβανού ή του Σκοπιανού και έμαθε να εκφράζει την ανωτερότητά του αυτή με χονδροειδή ρατσιστικά αστεία. Ο Αλβανός στο μαγαζί και στις χειρωνακτικές εργασίες, η Φιλιπινέζα στο σπίτι, η Ρωσίδα στον οίκο ανοχής, ο Αιγύπτιος στην τράτα και ο Πακιστανός στο χωράφι και στα βενζινάδικα έδιναν τη βεβαιότητα στο μέσο αμαθή συμπολίτη μας για την ανωτερότητα των Ελλήνων.

Μια πολιτική που ενισχύθηκε από ανόητες και επικίνδυνες εθνικιστικές κορόνες, που δημιουργούσαν μανία καταδίωξης σε κάθε αμαθή κάνοντάς τον να νομίζει ότι όλοι οι γειτονικοί λαοί ( Τούρκοι, Αλβανοί, Σκοπιανοί, Βούλγαροι ) είναι εχθροί μας και εποφθαλμιούν τη χώρα μας. Σε συνδυασμό με τις ανύπαρκτες διακρατικές επαφές με τις γειτονικές χώρες, “καταφέραμε” να γίνουμε η μοναδική χώρα στον κόσμο - μαζί με το Ισραήλ - που ο λαός της δεν συμπαθεί ούτε ένα γειτονικό λαό και το αντίστροφο. Έτσι, αντί η χώρα μας να γίνει πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο των Βαλκανίων ευρισκόμενη σε μια διαρκή και γόνιμη επαφή και αλληλεπίδραση με τους γειτονικούς λαούς, κατάντησε μια χώρα απομονωμένη χωρίς συμμάχους ούτε καν μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαικής Ένωσης.

Αλλά και οι παραδοσιακές σχέσεις της χώρας μας με τις αραβικές χώρες έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Η προσέγγιση της χώρας μας με το Ισραήλ, η χρησιμοποίηση των αμερικανικών βάσεων που βρίσκονται στο έδαφός μας στους επιθετικούς πολέμους που διεξάγουν οι ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή αλλά και η συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στις επιχειρήσεις αυτές, έχουν διαρρήξει τις ελληνοαραβικές σχέσεις ανεπανόρθωτα. Γι' αυτούς ανήκουμε στη Δύση, για τους Δυτικούς ανήκουμε στην Ανατολή κι εμείς ούτε ξέρουμε πού ανήκουμε ούτε πού θέλουμε να ανήκουμε.

Και σαν να μην έφτανε η εγκληματική εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεών μας τις τελευταίες δεκαετίες, ήρθε να προστεθεί σε αυτήν και η αλλοπρόσαλλη και εκτός οποιωνδήποτε πλαισίων ανθρωπισμού και πολιτισμού μεταναστευτική πολιτική. Με την πολιτική αυτή καταφέραμε να γίνουμε μισητοί τουλάχιστον μέχρι την Ινδία, καθώς η “υποδοχή” που επιφυλάσσουμε στους πρόσφυγες-μετανάστες που έρχονται από μια περιοχή που ξεκινάει από τη Συρία και φτάνει μέχρι το Πακιστάν έχει γίνει πλέον γνωστή σε όλο τον κόσμο και δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό σε συνδυασμό, μάλιστα, με την τρομακτική διείσδυση των φασιστών-ρατσιστών της Χρυσής Αυγής στην ελληνική κοινωνία.

Και αν κάποιος πει ότι δεν ενδιαφέρεται για την εικόνα της χώρας του στο εξωτερικό και ότι η ευαισθησία και ο ανθρωπισμός δεν τον αγγίζουν, ας μάθει τουλάχιστον ότι ο τουρισμός είναι το μόνο πράγμα που μπορεί αυτή τη στιγμή η χώρα μας να πουλήσει.

Μαρτυρίες Αφγανών προσφύγων

Για να γίνει αντιληπτό το παραπάνω πρόβλημα της κακής εικόνας για τη χώρα μας που διαμορφώνεται στο εξωτερικό, δημοσιεύουμε αποσπάσματα από μαρτυρίες ανήλικων μεταναστών που πέρασαν από την Ελλάδα. Στην πλειοψηφία τους αφγανικής καταγωγής, βρίσκονται πλέον στο κέντρο υποδοχής στη Ρώμη Civilo Zero που απευθύνεται σε ασυνόδευτους ανήλικους και διηγούνται τις εφιαλτικές ημέρες που βίωσαν στα κρατητήρια και τους δρόμους της Ελλάδας.

Οι πρόσφυγες αυτοί εκδίδουν ένα περιοδικό, το Griot. Σε αυτό το περιοδικό λοιπόν δημοσιεύονται εμπειρίες που εξιστορούν τα ίδια τα παιδιά. Είναι εντυπωσιακό ότι οι περισσότερες ιστορίες που οι νεαροί από το Αφγανιστάν αφηγούνται αφορούν στις (αρνητικές) εμπειρίες τους στην Ελλάδα. Κάποιες από αυτές τις ιστορίες είναι ενυπόγραφες και άλλες ανυπόγραφες.

Τα παρακάτω αποσπάσματα πάρθηκαν από κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες «1againstracism.gr» :

Μαρτυρία 1η

" ... η αστυνομία εμπόδιζε όποιον ήθελε να μας φέρει φαγητό και μάλιστα όταν έκαναν τις επιθέσεις στο εργοστάσιο και οπουδήποτε μαζεύονταν οι Αφγανοί, κατέστρεφαν τα πάντα, κουβέρτες, ρούχα, σκηνές καμένες, το φαγητό πεταμένο κάτω και έδιωχναν τα παιδιά. Οι πιο τυχεροί επέστρεφαν μετά από λίγες ώρες ή ημέρες πρησμένοι από τις κλωτσιές και οι πιο άτυχοι πήγαιναν στο νοσοκομείο.

...Μια ημέρα έκανα κουράγιο και με ένα άλλο παιδί μπήκαμε στο λιμάνι, εγώ κρυμμένος κάτω από ένα τιρ περιμένοντας να αναχωρήσει, ήρθε η αστυνομία με τον σκύλο και μου επιτέθηκε σκίζοντάς μου το παντελόνι και εγώ μέσα στον πανικό προσπάθησα να το σκάσω από την άλλη μεριά του τιρ αλλά αμέσως μόλις βγήκα κάποιος με ψέκασε με σπρέι στο πρόσωπο, σαν μια φωτιά και σαν να μην έφτανε αυτό με άρχισαν στα χτυπήματα με τα γκλομπ, ένιωθα να καίει το πρόσωπό μου, προπάντων τα μάτια μου, πέρασαν 8 ώρες πριν μπορέσω να ανοίξω τα μάτια μου

...Τα χειρότερα έρχονταν το χειμώνα όταν μαζί με τη βία το κρύο γινόταν ένα ακόμη όπλο στα χέρια της αστυνομίας. Μας υποχρέωναν να στεκόμαστε για τουλάχιστον μισή ώρα στο παγωμένο νερό με όλα μας τα ρούχα ή στο λεωφορείο της αστυνομίας με τον κλιματισμό αναμμένο στο μάξιμουμ."

Μοχαμάντ Αλιζαντέχ, 11/10/2012

Μαρτυρία 2η

" Οι πιο άσχημες αναμνήσεις με συνοδεύουν από την Ελλάδα. Υπάρχουν άτομα που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να φύγουν από αυτή την καταραμένη χώρα και κάποια στιγμή καταλήγουν στα χέρια λύκων που διψούν για το αίμα τους.

…Για κακή μου τύχη στην πρώτη μου προσπάθεια να φύγω για Ιταλία με συνέλαβε η αστυνομία .... Μετά τη σύλληψη με μετέφεραν στο αστυνομικό τμήμα και μετά από 3 ημέρες με μετέφεραν μαζί με άλλους 8 Αφγανούς σε μια φυλακή στην Καλαμάτα. Φτάνοντας μας μέτρησαν και έλεγξαν τα στοιχεία της ταυτότητάς μας και μετά μας περιέλαβαν οι άγγελοι της φυλακής δηλ. οι φύλακες με γροθιές και κλωτσιές παντού.

Το επόμενο πρωί αφού ξύπνησα προσπάθησα να δω από τα κάγκελα της πόρτας του κελιού μου ποιος ήταν στο διάδρομο, μόλις ακούμπησα τα κάγκελα με έπιασε ένας φύλακας και μαζί του ήταν ένας αλβανός κρατούμενος που έσβησε το τσιγάρο του στο χέρι μπροστά στο φύλακα και μετά με άρχισε στα χαστούκια.

...Στο κελί εκτός από εμένα ήταν άλλα 8 παιδιά από το Αφγανιστάν και μια ημέρα όταν μας έδωσαν το χαρτί που υπογράφαμε για να φάμε μερικά από τα παιδιά κοιμόντουσαν και άλλα συζητούσαν και γι” αυτό ένα από τα παιδιά υπέγραψε και για τους άλλους, ένας αλβανός κρατούμενος που το είδε το είπε στο φύλακα που είχε βάρδια και εκείνος μας πήρε και μας πήγε στην κεντρική αίθουσα και άνοιξε όλα τα κελιά ώστε όλοι οι κρατούμενοι να μπορούν να δουν όσα θα μας έκανε. Μας ανάγκασε να γδυθούμε χτυπώντας μας άγρια, ένα παιδί μετά από μια κλωτσιά που του έδωσε ο φύλακας χτύπησε με βία στον τοίχο και έσπασε το πόδι του."

Μαρτυρία 3η

" ... από την Πάτρα έφυγα για την Ηγουμενίτσα, εκεί δεν είχα που να κοιμηθώ και υπήρχαν και πολλοί άλλοι Αφγανοί που τη νύχτα προσπαθούσαν να αφήσουν την Ελλάδα μέσα ή κάτω από ένα φορτηγό και την ημέρα κρύβονταν στα βουνά.

...Μια μέρα που δεν βλέπαμε αστυνομικούς κατέβηκα και κρύφτηκα σε ένα φορτηγό, ο οδηγός δεν με αντιλήφθηκε αλλά στο λιμάνι στον έλεγχο με ανακάλυψαν, πέρασα 15 ημέρες στη φυλακή και μετά με απελευθέρωσαν, άλλες τρεις φορές κατέληξα στη φυλακή με αυτόν τον τρόπο. Στη φυλακή μας φέρονταν σαν να ήμασταν δολοφόνοι και κλέφτες, έβριζαν εμάς και το έθνος μας, μας χτυπούσαν, δεν μπορούσαμε να πλύνουμε τα ρούχα μας ούτε να φάμε .

Είναι πραγματικά ντροπιαστικό για την Ελλάδα που την θεωρούν ισότιμη με τα άλλα ευρωπαϊκά έθνη, δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από το λαό και το ελληνικό κράτος … "

Με σεβασμό Ετσατουλά, 09.2012

Μαρτυρία 4η

“ Όταν μπήκα στην Ελλάδα με πήγαν σε ένα μέρος κλειστό, που έμοιαζε περισσότερο με φυλακή παρά με κέντρο υποδοχής και μετά από 20 ημέρες αφού ήμουν κάτω από 18 ετών με άφησαν και πήγα στην Αθήνα.

...με φώναξε ένας φίλος και μου είπε ότι υπήρχε μια ευκαιρία για δουλειά και έτσι έφτασα σε ένα νησί που το λένε Κέρκυρα. Στην αρχή δούλευα στο μάζεμα των πορτοκαλιών, 15 ευρώ για 9 ώρες δουλειάς αλλά όταν τέλειωσε η περίοδος ο τύπος μας πρότεινε να δουλέψουμε στο δάσος να κόβουμε τα δέντρα αλλά όχι πια με τα ίδια ωράρια, δουλεύαμε από τις 7 το πρωί έως τις 6 το βράδυ πάντα για 15 ευρώ την ημέρα και μόνο 2-3 ημέρες την εβδομάδα. Δεν άντεχα πια, το πιο δύσκολο ήταν το πρωινό ξύπνημα, ήμουν γεμάτος κοψίματα και πονούσε όλο μου το κορμί, χτυπούσαμε γιατί ήταν βαριά δουλειά και δεν είχαμε καν γάντια."

Ρώμη, 09.2012

Μαρτυρία 5η

" Ονομάζομαι Μοχαμέντ Μααντί και κατάγομαι από το Γιακούρι του Αφγανιστάν. ... Μια βραδιά στην Αθήνα με μερικούς φίλους επιστρέφαμε στο σπίτι μας και κάποια στιγμή αντιληφθήκαμε ότι μας ακολουθούσε μια ομάδα ατόμων, ήταν οι φασίστες! Οι φίλοι μου μπόρεσαν και ξέφυγαν χωρίς να τους χτυπήσουν, εγώ όμως όχι!

Κρατούσαν μπαστούνια και χτυπούσαν χωρίς να κοιτάνε, από το στόμα μου έτρεχε αίμα και ακόμη και στο κεφάλι έφαγα κλωτσιά, δεν ξέρω πώς αλλά στο τέλος κατάφερα να ξεφύγω. Στο νοσοκομείο βρίσκονταν πολλοί αστυνομικοί αλλά δεν με ρώτησαν καν τι είχε συμβεί γιατί ήταν φανερό πως το ήξεραν…"

Μαρτυρία 6η

" ... Ενώ ετοιμάζαμε το τσάι ή μαγειρεύαμε, έρχονταν οι αστυνομικοί και ποδοπατούσαν τα πράγματά μας, εμένα πολλές φορές μου συνέβη αυτό. Θα ήθελα να πω ότι η ζωή ήταν δύσκολη και προβληματική. Από τη μια μεριά ήταν οι φασίστες, από την άλλη η αστυνομία και οι αστυνομικοί με πολιτικά οι οποίοι μας είχαν φτάσει στο σημείο να μας είναι αδύνατο να τριγυρνάμε στην Πάτρα. Όταν οι φασίστες συναντούν τα παιδιά τα μαχαιρώνουν ενώ όταν τα συναντά η αστυνομία τα χτυπά με τα γκλομπ.

Εμένα με χτύπησαν άσχημα πολλές φορές οι αστυνομικοί, έχω στο κεφάλι τουλάχιστον οκτώ χτυπήματα από γκλομπ, πολλές φορές στο κρύο του χειμώνα με κράτησαν μέσα στο νερό. Αφού μας χτυπούσαν και μας κρατούσαν στο νερό μας άφηναν να φύγουμε. Εγώ για να στεγνώσω πήγαινα από δω κι από κει μαζεύοντας ξύλα. Περίμενα αρκετά μέχρι να στεγνώσουν τα ρούχα μου γιατί έκανε πολύ κρύο. Χειμωνιάτικα με είχαν πετάξει τρεις φορές στο νερό. Όποιος είχε κινητό τηλέφωνο, του το έπαιρναν το πέταγαν κάτω και το έσπαγαν ποδοπατώντας το. Τα παιδιά που προσπαθούσαν να κρυφτούν κάτω από τις νταλίκες, στο λιμάνι τα δάγκωναν τα σκυλιά της αστυνομίας. Πολλά παιδιά τραυματίστηκαν από σκύλους. Όσοι βρίσκονται ακόμη εκεί έχουν μια και μόνη επιθυμία να απελευθερωθούν από την Ελλάδα και τη δύσκολή κατάστασή τους..." 

Κύριος Χ, Civico Zero, 2012

Το θέμα είναι φυλετικό ή ταξικό;

Οι παραπάνω μαρτυρίες των Αφγανών αφορούν τον τρόπο με τον οποίο τους αντιμετώπισε η ελληνική αστυνομία. Κι αν η αστυνομία επιδεικνύει τέτοια “φιλοξενία”, τι μήνυμα αφήνει άραγε σε οποιονδήποτε δεν έχει ηθικούς φραγμούς; “Κάνε ό,τι θέλεις, του λέει. Για μένα, αυτοί δεν άνθρωποι”. Κι αυτός παίρνει το μήνυμα και αρχίζει να πυροβολεί, βέβαιος για την ατιμωρησία του. Έτσι προέκυψε η Μανωλάδα. Και είναι σίγουρο ότι αν η πολιτεία δεν πάρει μέτρα, θα προκύψουν σύντομα νέες Μανωλάδες.

Είναι, όμως, τόσο γρήγορες οι εξελίξεις και τόσο γρήγορη η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, που πολύ σύντομα δίπλα στους Πακιστανούς σκλάβους θα βρίσκονται και πάρα πολλοί Έλληνες. Και εκεί θα φανεί ότι το θέμα δεν είναι φυλετικό, αλλά βαθιά ταξικό όπως είναι τα πάντα άλλωστε. 

Ξεχάσαμε ότι πριν από τους σημερινούς μετανάστες, είχαμε τους δικούς μας εσωτερικούς μετανάστες; Αυτούς που άφησαν τα χωριά τους να μαραζώσουν, προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στις οικοδομές, στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες της Αθήνας. Αυτούς που γιγάντωσαν την πρωτεύουσα και έκαναν να φανεί το πρώτο ρατσιστικό σύνθημα στους τοίχους της Αθήνας : “Έξω οι Βλάχοι από την Αθήνα” έλεγε το σύνθημα αυτό, που όμως πέρασε στα ψιλά θεωρούμενο ως ένα αστείο. 

Ή τις κοπέλες από την επαρχία που έρχονταν να δουλέψουν ως υπηρέτριες-δούλες στα εύπορα σπίτια της πρωτεύουσας, τα δουλικά όπως ονομάζονταν στη λαική διάλεκτο. Στην καλύτερη περίπτωση έμεναν στο δωμάτιο υπηρεσίας. Ωράριο γι ' αυτές δεν υπήρχε. Ξυπνούσαν πριν απ' όλους και έπεφταν για ύπνο μετά από τα αφεντικά. Έκαναν όλες τι δουλειές του σπιτιού : πλύσιμο, ξεσκόνισμα, σφουγγάρισμα και είχαν αντιμετώπιση δούλου. 'Εκαναν, όμως, υπομονή περμένοντας καλύτερες μέρες καθώς στο χωριό δεν είχαν ούτε να φάνε

Κι ακόμα πιο πίσω αν πάμε στο χρόνο, ξεχάσαμε τους κολίγες, τους καλλιεργητές της γης που δούλευαν στα χωράφια των τσιφλικάδων; Οι άνθρωποι αυτοί κατοικούσαν σε τρώγλες μέσα στα κτήματα του τσιφλικά και ήταν υποχρεωμένοι να αποδίδουν σε αυτόν το 1/3 ή το 1/2 της παραγωγής αλλά και άλλα προιόντα όπως κότες, πρόβατα, τυρί, καυσόξυλα κ.ά. Εκτός αυτού , έπρεπε να στέλνουν ένα θηλυκό μέλος της οικογένειας τους, για να ζυμώνει και να ψήνει το ψωμί της επιστασίας. Δεν επιτρεπόταν να απομακρύνονται από το χωριό χωρίς την άδεια του επιστάτη και δεν είχαν δικαίωμα να καλλιεργούν ξένες γαίες ούτε και να έχουν δικές τους. Παλιότερα πωλούνταν και αγοράζονταν σαν ζώα μαζί με το κτήμα. Οι αφέντες εξουσίαζαν το σώμα των γυναικών και των θυγατέρων τους.Υφίσταντο ταπεινώσεις όπως το μαστίγωμα ή ο βιασμός των γυναικών τους.

Στην πραγματικότητα, πάντα η άρχουσα τάξη είχε ανάγκη από υπηρέτες. Και όταν οι Έλληνες ανέβασαν το βιοτικό τους επίπεδο τόσο ώστε να τους επιτρέπει να ζουν χωρίς να είναι δούλοι , έπρεπε να βρεθούν καινούργιοι δούλοι. Και αυτοί δεν άργησαν να έρθουν. Στην αρχή από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στη συνέχεια από τις χώρες της Αφρικής και της Ασίας, πήραν τις θέσεις τους ως αναλώσιμοι σκλάβοι. Τα πράγματα ακολουθούν μια μαθηματική λογική. Όσο υπάρχει ταξική ανισότητα, θα υπάρχει και η δυνατότητα για κάποιους ανθρώπους να χρησιμοποιούν κάποιους άλλους ως δούλους. Κι αυτοί οι δούλοι μπορεί να είναι διαφορετικής εθνικότητας, μπορεί όμως να είναι και της ίδιας. Ό,τι βολεύει κάθε φορά.

Το γεγονός ότι η εθνικότητα δεν αποτελεί κριτήριο για την άρχουσα τάξη φαίνεται από το εκπληκτικό παράδειγμα της προσάρτησης της Θεσσαλίας στο ελληνικό κράτος το 1881. Προσάρτηση κατά την οποία οι Έλληνες κολίγοι της Θεσσαλίας βρέθηκαν σε χειρότερη θέση από ό,τι επί Τουρκοκρατίας !!

Διαβάζουμε από το tvxs.gr  : "Επί Τουρκοκρατίας οι κολίγοι της Θεσσαλίας είχαν τη νομή της γης που καλλιεργούσαν, των οικιών και τον βοσκότοπων και δεν επιτρεπόταν να εκδιωχθούν από αυτή, ενώ σε αντάλλαγμα οι τσιφλικάδες είχαν δικαίωμα εισπράξεως των προσόδων επί των μεγάλων εκτάσεων.

Εν όψει της προσάρτησης, οι Τούρκοι φεουδάρχες πούλησαν τις εκτάσεις σε Έλληνες εμπόρους της Κωνσταντινούπολης ή των παροικιών, οι οποίοι αποδείχθηκαν χειρότεροι δυνάστες. Σε αντίθεση με το οθωμανικό, το αστικό νομοθετικό πλαίσιο του ελληνικού κράτους στερούσε από τις καλλιεργητικές συμβάσεις τον ισόβιο και κληρονομικό χαρακτήρα τους και επέτρεπε τον εκδίωξη των αγροτών."

Άλλη μια τρανή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και πως όταν οι πατριδοκάπηλοι κυβερνώντες αναφέρονται στην "πατρίδα και τα ιδανικά του έθνους", στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν μόνο το κέρδος.

Η χυδαιότητα της "μεσαίας" τάξης

Η ταξική προσέγγιση του ζητήματος εξηγεί τις αιτίες του φαινομένου της εκμετάλλευσης ανθρώπινων ζωών. Από τη μία μεριά η άρχουσα τάξη και από την άλλη οι αναλώσιμοι σκλάβοι της. Τι γίνεται όμως με την περιβόητη μεσαία τάξη; Ποια είναι η στάση της απέναντι στο φαινόμενο; 

Δυστυχώς, η μεγάλη πλειοψηφία της ζει μονίμως με το όνειρο ότι θα μπορέσει κάποια στιγμή να αναρριχηθεί στα ανώτερα σκαλοπάτια της κοινωνίας και, μη έχοντας οποιαδήποτε ευαισθησία, παίρνει αυτομάτως το μέρος των εκμεταλλευτών. Όταν βιώνει τον εαυτό της ως μέρος της εργατικής τάξης, τα βάζει με το μετανάστη επειδή αυτός της παίρνει τις δουλειές με τα φτηνά μεροκάματά του ενώ, από την άλλη, όταν μεγαλοπιάνεται και φαντάζεται τον εαυτό της ως μέρος της άρχουσας τάξης τα βάζει πάλι με το μετανάστη επειδή αυτός διεκδικεί ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.

Και δεν είναι μόνο ότι τάσσεται εναντίον των μεταναστών. Αυτό που είναι εξοργιστικό  είναι ο χυδαίος και αγοραίος τρόπος με τον οποίο τους αντιμετωπίζει. Ένας τρόπος βλάσφημος και υβριστικός, απίστευτα χυδαίος και σκληρός και ενίοτε δολοφονικός.

Διαβάζουμε από το enikos.gr  "Στα δύο παιδιά της, πίσω στη Βουλγαρία, ανυπομονεί να επιστρέψει η 46χρονη γυναίκα η οποία κατήγγειλε ότι ζούσε τα τελευταία δυόμιση χρόνια φυλακισμένη μέσα σε στάβλο, στο Λαχανά Θεσσαλονίκης.
Η 46χρονη Βουλγάρα έχει βρει πλέον καταφύγιο στον ξενώνα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης “Α21 Campaign” στη Θεσσαλονίκη όπου και θα μείνει για λίγες μέρες, καθώς το μόνο που ζήτησε, σύμφωνα με την υπεύθυνη της οργάνωσης Μαρία Σταμάτη, ήταν να γυρίσει στην πατρίδα της.
“Αρχικά ήταν επιθετική και απόμακρη αλλά καταφέραμε να την προσεγγίσουμε με τη βοήθεια κοινωνικής λειτουργού και μίας διερμηνέας γιατί η ίδια δεν μιλάει λέξη ελληνικά” ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ.Σταμάτη.
Οπως διηγήθηκε η 46χρονη, ήρθε πριν από περίπου 2,5 χρόνια στην Ελλάδα, μαζί με τον άνδρα της, για να δουλέψουν στο μαντρί 44χρονου ιδιοκτήτη κτηνοτροφικής μονάδας στον Λαχανά.
Ωστόσο, ο άνδρας της έφυγε μετά από λίγες μέρες και τότε ο ιδιοκτήτης της μονάδας, μαζί με έναν 80χρονο, οι οποίοι έχουν ήδη συλληφθεί, την κρατούσαν φυλακισμένη, την έδερναν, την κακοποιούσαν σεξουαλικά και την ανάγκαζαν να δουλεύει.
Σήμερα η 46χρονη θα εξεταστεί από ιατροδικαστή ενώ οι δύο συλληφθέντες θα απολογηθούν στον ανακριτή."

Το παραπάνω περιστατικό δημοσιοποιήθηκε τη μέρα που γράφεται η παρούσα ανάρτηση. Είναι βέβαιο ότι οποιαδήποτε άλλη μέρα και αν γραφόταν η ανάρτηση αυτή, θα μπορούσαμε να βρούμε ένα σύγχρονο με αυτή παρόμοιο περιστατικό. Η χυδαιότητα έχει πλέον διεισδύσει σε μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας και αυτό, κατά τη γνώμη μας, θα είναι ένα εμπόδιο μεγαλύτερο και από αυτή την ίδια την εξουσία στην προσπάθειά μας να χτίσουμε μια δίκαιη κοινωνία. Μεγάλο επίσης εμπόδιο, αποτελεί και το γεγονός ότι αυτή η μερίδα των χυδαίων και βάρβαρων συμπολιτών μας καλύπτεται από ένα αντισυστημικό προσωπείο που πολλές φορές ξεγελά και γοητεύει. Είναι, επίσης, διαπιστωμένο ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους χυδαίους συντάσσονται πίσω από τις γραμμές της Χρυσής Αυγής και την ίδια στιγμή που δαιμονοποιούν τους μετανάστες για όλα τα κακά που υπάρχουν στον τόπο μας, την ίδια στιγμή εκμεταλλεύονται με τον πλέον απάνθρωπο τους ανθρώπους αυτούς προκειμένου να αποκομίσουν από αυτούς κέρδος.

Αντιγράφουμε από το newsbeast : "Μετανάστες που έχουν ως προσωρινό κατάλυμα τα τρένα στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό της Κορίνθου δέχτηκαν επίθεση από ομάδα 4 έως 7 ατόμων που επέβαιναν σε δύο αυτοκίνητα, σύμφωνα με καταγγελία της «Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Κορίνθου». 

Σύμφωνα με πληροφορίες της peloponisiaki.gr, oι δράστες πρώτα επιτέθηκαν σε όσους μετανάστες εντόπιζαν μεμονωμένα και στη συνέχεια, όταν συγκεντρώθηκαν αρκετοί μετανάστες, επιβιβάστηκαν στα αυτοκίνητα και αφού πρώτα απομακρύνθηκαν τους χτύπησαν με τα αυτοκίνητα.

Το αποτέλεσμα ηταν να τραυματιστούν τέσσερεις μετανάστες από τους οποίους οι δύο νοσηλεύονται – ο ένας σε σοβαρή κατάσταση, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες. Στη συνέχεια οι δράστες έφυγαν από το χώρο της επίθεσης."

Η ύβρις και η κάθαρση

Οι αρχαίοι πίστευαν πως η ύβρις προκαλεί την επέμβαση των θεών, και ειδικά του Δία, ο οποίος δεν έστελνε αμέσως την τιμωρία στον υβριστή. Ο Δίας έστελνε την άτη, ένα θόλωμα της σκέψης που ο σκοπός της ήταν να παρασύρει τον υβριστή σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα ύβρης κι έπαρσης. Κι αν εκείνος την ακολουθούσε, τότε θα έδινε στο Δία την απέραντη ικανοποίηση να στείλει τη νέμεση, την οργή των Θεών, η οποία θα κατέστρεφε τον υβριστή ολοκληρωτικά.

Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη νεοελληνική κοινωνία είναι η υποταγή στην άτη και η απογείωση της ύβρης και της έπαρσης να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Η βία έναντι των αδυνάτων και η υποταγή των υπολοίπων στις δυνάμεις που υπόσχονται (φασιστικό) νόμο και (αιματηρή) τάξη επεκτείνονται συνεχώς. Είναι αυτό που πολλοί ονομάζουν εκφασισμό της κοινωνίας, αλλά στην ουσία δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για τη συνέχιση και κορύφωση της ήδη συντελεσμένης ύβρεως.

Δε γνωρίζουν οι ανόητοι υβριστές και επηρμένοι ότι το έργο δεν έχει τελειώσει ακόμη και πως ακολουθεί η Νέμεση, που δε θα τη φέρουν βέβαια οι θεοί αλλά οι νόμοι της φύσης.

Η στάση της Αριστεράς

Μία βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, η Έφη Σαλτάρη-Γεωργοπούλου, αντί να πει ξεκάθαρα την αλήθεια ότι σε όλη την Ηλεία έχει στηθεί ένα τεράστιο δουλεμπόριο, φέρθηκε σαν πολιτικός παλαιάς κοπής και σκεπτόμενη προφανώς να μη χάσει τις ψήφους της εκλογικής της πελατείας δήλωσε ότι “ δεν πρέπει να γενικεύσουμε το φαινόμενο, δηλαδή δε σημαίνει επειδή έχει περάσει έτσι γενικότερα στο τύπο, στα μέσα, στα blogs ότι όλοι εκεί εκμεταλλεύονται στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας και ότι όλοι εκμεταλλεύονται τους εργάτες και ζούνε κάτω από άθλιες συνθήκες, δεν τους πληρώνουν, κτλ. Είναι μία συγκεκριμένη, μία μεμονωμένη εταιρεία, η οποία ακολουθεί αυτή τη πρακτική την άθλια, ...αλλά σε καμιά περίπτωση δε μπορούμε να τους βάλουμε έτσι όλους σε ένα τσουβάλι ”.

Επειδή πιστεύουμε ότι ένας αριστερός πολιτευτής πρέπει να υπηρετεί πάνω από όλα υψηλές ιδέες πέρα από προσωπικά ή στενά κομματικά συμφέροντα και επειδή θέλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι για τους εκπροσώπους μας, θέλουμε να ελπίζουμε ότι η συγκεκριμένη βουλευτής δεν θα είναι υποψήφια με το ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Οι ψήφοι των αριστερών είναι διαφορετικής κουλτούρας και νοοτροπίας από τις υπόλοιπες ψήφους και ας είναι αυτό το γεγονός η αρχή για ένα γενικότερο προβληματισμό που αφορά τους εκπροσώπους της Αριστεράς στο κοινοβούλιο και ο οποίος θα θέσει ζητήματα σε σχέση με τη διάρκεια της θητείας ενός βουλευτή, το ύψος του μισθού του σε σχέση με το μέσο μισθό, το ενδεχόμενο να εναλλάσσονται πολλοί διαφορετικοί στην ίδια θέση κλπ για όσο διάστημα, εν πάσει περιπτώσει, παραμένει το ξεπερασμένο και διεφθαρμένο σύστημα της “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας”.

Σήμερα δίνεται μια πραγματική δυνατότητα στην Αριστερά να κυβερνήσει. Αν είναι να το κάνει, ας το κάνει με τους δικούς της αυστηρούς όρους της ηθικής, της εντιμότητας, της δικαιοσύνης χωρίς εκπτώσεις. Αλλιώς, ας μην το επιχειρήσει. Έχουμε τους άλλους.

Τα περί ύβρης, άτης και νέμεσης "εκλάπησαν” από το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του Νικόλα Κοσματόπoυλου στο tvxs  Για την εξέγερση ενάντια στην ύβρη

Περισσότερες λεπτομέρειες από τις αφηγήσεις των Αφγανών μεταναστών εδώ