Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

Οι πρώτοι νεκροί



Στο παρακάτω κείμενο θα δώσουμε μια σύντομη περιγραφή των δολοφονιών αμάχων πολιτών που διαπράχθηκαν τις πρώτες ημέρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου. Θα δούμε ότι οι δολοφονίες αυτές ήταν εντελώς έξω από κάθε λογική, ακόμη και τη λογική ενός πραξικοπηματία, καθώς τα θύματα σε καμία περίπτωση δε συνιστούσαν απειλή για τους δολοφόνους τους. Οι δολοφονημένοι ήταν άνθρωποι αδύναμοι από τη φύση τους ή από τη θέση τους να προβάλλουν οποιαδήποτε αντίσταση. Οι δολοφόνοι ήταν κατώτεροι υπαξιωματικοί, οι οποίοι δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να μπουν στο πετσί του ρόλου του εξουσιαστή ανθρώπινων ζωών. Αυτό και μόνο μας προιδεάζει για το τι θα συμβεί σε περίπτωση που μια δολοφονική – από ιδεολογία – οργάνωση όπως η Χρυσή Αυγή αναρριχηθεί στην εξουσία.

Βασίλης Πεσλής


Το πρωί της 21ης Απριλίου “ στην πλατεία Αττικής είχε μαζευτεί κόσμος για να μάθει τι συνέβαινε. Ενας λοχίας πυροβόλησε με το αυτόματο όπλο και ο κόσμος διαλύθηκε τρομαγμένος. Τότε είδαμε πεσμένο στο έδαφος ένα άτομο και διαπιστώσαμε ότι ήταν ο Βασίλειος Πεσλής. Όταν σηκώσαμε το παιδί, είδαμε ένα τραύμα στο κεφάλι ”.

Αυτά μαθαίνουμε από την κατάθεση στη δίκη που έγινε το 1976 του αυτόπτη μάρτυρα Δημήτρη Τελώνη. Ο υπαξιωματικός που είχε πυροβολήσει ήταν ο έφεδρος λοχίας Λυμπέρης Ανδρικόπουλος και ο νεκρός ήταν ο 15χρονος Βασίλης Πεσλής.

Σύμφωνα, μάλιστα, με την κατάθεση ενός άλλου μάρτυρα – του αστυφύλακα Αθανάσιου Λιάσκα – μετά το φόνο ένας στρατιώτης ρώτησε το λοχία γιατί τον σκότωσε και ο λοχίας του απάντησε : “ Γιατί με έβρισε, με αποκάλεσε μαλάκα

Τις αμέσως επόμενες ημέρες, ο πατέρας του δολοφονημένου παιδιού απέστειλε δύο επιστολές, μία στον αντιστράτηγο Σπαντιδάκη και την άλλη στον ταξίαρχο Παττακό. Ο Σπαντιδάκης απάντησε ότι δε γνωρίζει τίποτα, ενώ ο Παττακός διέταξε να γίνει μια προσχηματική έρευνα. Στο πλαίσιο αυτής της έρευνας, ο ιατροδικαστής Γεώργιος Αγιουτάντης συνέταξε ψευδή έκθεση νεκροψίας, αναφέροντας ότι ο θάνατος του παιδιού προήλθε από εξοστρακισμό σφαίρας, προκειμένου να φανεί σαν ατύχημα. Όπως αποδείχθηκε όμως αργότερα, το παιδί είχε χτυπηθεί με απευθείας βολή. Το 1977 αποδείχθηκε ότι ήταν ψεύτικη η ιατροδικαστική έκθεση του Αγιουτάντη, ο οποίος όμως δε δικάστηκε λόγω παραγραφής.


Μαρία Καλαβρού



Την 21η Απριλίου, η 24χρονη Μαρία Καλαβρού στεκόταν με την αδελφή της στο πεζοδρόμιο της οδού Πατησίων, στο ύψος του “Ράδιο-Σίτυ”, και παρακολουθούσαν την πορεία των αρμάτων που πλησίαζαν.
Όπως ανέφερε αργότερα η αδελφή της : “ Καθώς βαδίζαμε με την αδελφή μου, άκουσα έναν πυροβολισμό και μετά είδα την αδελφή μου να σωριάζεται στο πεζοδρόμιο. Νόμισα πως λιποθύμησε. Αλλά όταν έσκυψα είδα τα αίματα ”.

Σύμφωνα με κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα : “ Αιφνιδίως, ο άνθρωπος που βρισκόταν στον πυργίσκο ενός από τα τανκς, μετακίνησε το πολυβόλο εναντίον των κοριτσιών και έριξε μια ριπή από απόσταση περίπου πέντε μέτρων. Ακούστηκαν ουρλιαχτά και τα τανκς προσπέρασαν ”.

Ο άνθρωπος που πυροβόλησε, ο δολοφόνος της Μαρίας Καλαβρού, ήταν ο ανθυπίλαρχος Ιωάννης Αλμπάνης. Αξιωματικοί που συνυπηρετούσαν τότε με τον Αλμπάνη, τον άκουσαν να δικαιολογεί την πράξη του όταν επέστρεψε στη μονάδα του λέγοντας : “ Της έριξα της πουτάνας για να μάθει να φασκελώνει ”.



Παναγιώτης Ελής


Την 21η Απριλίου, μεταφέρθηκαν στον Ιππόδρομο του Φαλήρου 700 συλληφθέντες, κυρίως από το χώρο της Αριστεράς. Ανάμεσά τους ήταν ο Ηλίας Ηλιού, ο Γιάννης Ρίτσος κ.ά. Εκεί άρχισαν τα καψόνια και οι ξυλοδαρμοί. Κάθε βράδυ οι φρουροί με επικεφαλής τους αξιωματικούς εισέβαλαν στους θαλάμους, ξυλοκοπούσαν τους κρατούμενους και οργάνωναν εικονικές εκτελέσεις.

Στις 25 Απριλίου ο ανθυπίλαρχος Κωνσταντίνος Κότσαρης δολοφόνησε τον Παναγιώτη Ελή. Ας δούμε πώς περιγράφει το περιστατικό ο αυτόπτης μάρτυρας Τάσος Βουρνάς στο βιβλίο του "Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Χούντα, Φάκελος Κύπρου":

... Είχαμε πια συνηθίσει τους ήχους, τις κραυγές και τις βρισιές, όταν ξαφνικά φάνηκε δύο βήματα έξω απο την πόρτα του θαλάμου ένας αξιωματικός με ροδαλό πρόσωπο καλοταισμένου μπεμπέ να κυνηγά έναν κρατούμενο, κρατώντας στο χέρι του ένα στρατιωτικό περίστροφο με σιγαστήρα.
-Τροχάδην! του φώναξε.
Ο κρατούμενος Παναγιώτης Ελής, άνθρωπος περασμένα τα 40 χρόνια του, φορούσε στα πόδια του και παντόφλες, πράγμα που τον υποχρέωνε να περπατά σιγότερα απ' ό,τι αν φορούσε παπούτσια.
-Τροχάδην! του φώναξε και τον έσπρωχνε με την κάννη, αλλά ο Ελής εξακολουθούσε να βαδίζει κανονικά.
-Τρέξε, την Παναγία σου! του λέει μια στιγμή κι ο Ελής κάνει γρηγορότερα τα τελευταία βήματα.
-Τροχάδην το λένε αυτό στο χωριό σου; λυσσάει ο δεσμοφύλακας και έξαλλος καταφέρνει με την κάννη δυο απανωτά χτυπήματα στα πλευρά του Ελή.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας περίεργος διπλός κρότος, κατι σαν "φλοπ", "φλοπ", και μονομιάς ο Ελής σωριάστηκε στο κατώφλι της πόρτας. Και πριν καλά-καλά προφτάσουν να αντιληφθούν οι άλλοι κρατούμενοι τι συνέβη, ακούστηκαν τα ουρλιαχτά ενός αξιωματικού, που είχε τρέξει εκεί κίτρινος σαν λεμόνι...
... Πράγματι χαμηλά στα πλευρά βρήκαν την είσοδο δύο απανωτών βλημάτων που είχαν περάσει μέσα απο το θώρακα είχαν κόψει την αορτή στην περιοχή της καρδιάς και είχαν σταματήσει κάτω απο το δέρμα στην αριστερή μασχάλη του θύματος.
Δολοφόνος ο Ανθυπίλαρχος Κότσαρης Κωνσταντίνος...

Σε ερώτηση του αρχηγού της φρουράς, ο Κότσαρης ισχυρίστηκε ότι ο κρατούμενος πήγε να δραπετεύσει, κάτι που διαψεύδει η έκθεση του γιατρού Κωνσταντίνου Ζωγράφου, που εξέτασε το νεκρό λίγα λεπτά μετά και διαπίστωσε ότι ο πυροβολισμός έγινε " σχεδόν εξ επαφής ", καθώς ο νεκρός έφερε " κατάλοιπα πυρίτιδας στα ρούχα και το δέρμα ".

Ο έφεδρος τότε ανθυπίλαρχος Γρηγόριος Πανταζής ανέφερε ότι ένα μήνα αργότερα, παρουσία και άλλων αξιωματικών, ο Κότσαρης καυχήθηκε για το φόνο, λέγοντας ότι “ τώρα θα γίνω στρατηγός, γιατί έμαθα να πυροβολώ σε ζωντανό στόχο και όχι σε ανδρείκελα, όπως έκανα μέχρι τώρα ”. Ερωτώμενος γιατί το έκανε, απάντησε : “ Δε μου άρεσε το περπάτημά του και τον σκότωσα ”.


Μια άλλη αφήγηση της δολοφονίας του Πεσλή από τον επίσης αυτόπτη μάρτυρα δημοσιογράφο Αντώνη Καρκαγιάννη   εδώ


Τι απέγιναν οι δολοφόνοι

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απολογίες των τριών δολοφόνων, καθώς όλοι υποστήριξαν ότι οι δολοφονίες ήταν ατύχημα και πως οι σφαίρες εξοστρακίστηκαν καθώς και οι ιδιαίτερα χαμηλές ποινές που τους καταλογίστηκαν.

Λυμπέρης Ανδρικόπουλος : Την 21η Απριλίου – όταν σκότωσε τον Βασίλειο Πεσλή - ήταν έφεδρος λοχίας. Μέχρι τον Οκτώβριο του 1975, υπηρετούσε ως αστυφύλακας στον Πειραιά. Το Μάρτιο του 1976, στη δίκη που διεξήχθη, καταδικάστηκε σε 8 χρόνια κάθειρξη.

Ιωάννης Αλμπάνης : Την 21η Απριλίου – όταν σκότωσε τη Μαρία Καλαβρού – ήταν ανθυπίλαρχος. Η μεταπολίτευση τον βρίσκει πλέον ίλαρχο. Το Μάρτιο του 1976 του επιβλήθηκε ποινή 5,5 ετών. Στη συνέχεια έκανε αναίρεση και η δίκη επαναλήφθηκε το 1977, με αποτέλεσμα η ποινή να μειωθεί στα 3 έτη.

Κωνσταντίνος Κότσαρης : Την 25η Απριλίου – όταν σκότωσε τον Παναγιώτη Ελή - ήταν ανθυπίλαρχος. Ο Νοέμβριος του 1973 τον βρίσκει ίλαρχο και διοικητή ίλης της 30ης επιλαρχίας μέσων αρμάτων, με την οποία συμμετείχε ενεργά στην καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Στη δίκη που έγινε τον Ιούνιο του 1975, του επιβλήθηκε ποινή 8 ετών. Πέντε μήνες αργότερα, το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο μείωσε την ποινή του σε 6 χρόνια.


Η ηδονή της βίας

Ας δούμε ένα-ένα τα θύματα : ένας 15χρονος, μία γυναίκα, ένας κρατούμενος. Άνθρωποι αδύναμοι να προκαλέσουν κακό στους θύτες τους. Δολοφονίες που δεν είχαν κανένα προφανή σκοπό. Τότε γιατί συνέβησαν;

Γιατί οι Χρυσαυγίτες κάνουν σαφάρι στους δρόμους της Αθήνας και χτυπάνε και σκοτώνουν μετανάστες; Ούτε βέβαια κινδυνεύουν από αυτούς, ούτε έχουν κάποιο προφανές αποτέλεσμα οι πράξεις τους.

Τότε γιατί το κάνουν; Την απάντηση στο ερώτημα αυτό τη δίνει η ψυχολογία. Το κάνουν για την ηδονή που τους προκαλεί η άσκηση βίας απέναντι σε ανυπεράσπιστα θύματα. Πρόκειται σαφώς για άτομα διαταραγμένα που η άσκηση εξουσίας ζωής και θανάτου πάνω στα θύματά τους, τους προκαλεί ικανοποίηση. Άτομα συμπλεγματικά, υπολειμματικά που αποκτούν μέσω της επιβολής προσωπική ταυτότητα. Άτομα που χρησιμοποιούν ως πρόσχημα οποιοδήποτε ιδεολόγημα, προκειμένου να μπορέσουν μέσω αυτού να ενταχθούν σε ομάδα και να ικανοποιήσουν τις διεστραμμένες ορέξεις τους.

Ας διαβάσουμε, όμως, και τη γνώμη του ψυχίατρου Κλεάνθη Γρίβα για το φαινόμενο των χρυσαυγιτών, που μπορεί όμως να επεκταθεί και σε άλλες αρρωστημένες περιπτώσεις, όπως οι ρατσιστικές οργανώσεις τύπου Κου Κλουξ Κλαν ή οι υπηρέτες φασιστικών καθεστώτων όπως οι ναζί εγκληματίες ή οι βασανιστές της χούντας :

 “... Πρόκειται για άτομα ανασφαλή... Λειτουργούν υπό το κράτος κάλυψης που τους παρέχει μία ψευτοσυλλογική ταυτότητα που τους επιτρέπει να αποβάλλουν την ατομική τους ταυτότητα, η οποία σημαίνει ευθύνη... Αν τους δει κανείς ως ξεχωριστά άτομα θα διαπιστώσει ότι είναι άτομα με σαφώς αυξημένες καταστρεπτικές τάσεις, αλλά όταν η αίσθηση της ατομικής ευθύνης αίρεται μέσω της αποδοχής της συλλογικής ταυτότητας, μετατρέπονται σε τυφλούς καταστροφείς... Είναι άτομα που λατρεύουν τη δύναμη που τους επιτρέπει να εξουσιάζουν ενώ παράλληλα υποτάσσονται αδιαμαρτύρητα στη δύναμη των ιεραρχικά ανώτερων... Ερεθίζονται από αβοήθητα άτομα και δεν χτυπιούνται με ισότιμους... Αποκτούν μέσω της επιβολής ταυτότητα ατομική...



Και ένα φασιστικό καθεστώς έχει ανάγκη από τέτοιους υπανθρώπους που δε σέβονται στο ελάχιστο την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Από ανθρώπους πρόθυμους από τη μία να υποταχτούν σε οποιαδήποτε διαταγή και από την άλλη να επιβάλλουν τη βία και την τρομοκρατία απέναντι στους αδύναμους. Από ανθρώπους απαίδευτους και με κατώτερα ένστικτα. Από ανθρώπους που δε θα αναρωτηθούν ποτέ γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, καθώς πολύ εύκολα θα έχει εμφυτευθεί σε αυτούς το “όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός και πρέπει να παταχθεί”.


Τέτοιοι άνθρωποι βρίσκονται παντού γύρω μας. Είναι δημιουργήματα μιας άρρωστης κοινωνίας, που από τη μία γεννάει τέτοιες προσωπικότητες και από την άλλη δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει αυτές τις περιπτώσεις ως άρρωστες και να προσπαθήσει να τις θεραπεύσει. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ούτε πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε προχθεσινή δημοσκόπηση, εμφανίστηκε ένα 30% των συνανθρώπων μας να υποστηρίζει ότι στη χούντα ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζονται ούτε με πολιτικούς όρους ούτε με λογικά επιχειρήματα. Μόνο μια δίκαιη κοινωνία  που θα καταφέρει να επιτύχει την κοινωνική ειρήνη και να καλλιεργήσει τα μέλη της, θα μπορέσει να τους βάλει στο περιθώριο. Μέχρι τότε, η μνήμη και η υπενθύμιση της Ιστορίας και ο αγώνας για μια δίκαιη κοινωνία θα είναι τα όπλα μας ενάντια σε αυτούς.


Απάντηση θα πάρουν
ενότητα κι αγώνα
για να 'βρουν ανάπαυση
οι πρώτοι νεκροί




Τα στοιχεία για τους πρώτους νεκρούς της χούντας πάρθηκαν από τα βιβλία  " 21η Απριλίου. Το πραξικόπημα. Ο σχεδιασμός και η επιχείρηση " των Π.Πικραμένου - Ε.Μπεντρουβάκη και " Οι άνθρωποι της Χούντας μετά τη Δικτατορία " του Γ.Κρεμμύδα









Παρασκευή 19 Απριλίου 2013

Άκου ανθρωπάκο


Άκου ανθρωπάκο

Σου είπανε – και συ το πίστεψες – ότι είσαι ανώτερος από τους άλλους.
Και γιατί να μην το πιστέψεις άλλωστε;
Εσύ είσαι απόγονος του Λεωνίδα, του Μεγαλέξανδρου, του Παλαιολόγου, του Κολοκοτρώνη !

Και, όμως, ανθρωπάκο, τι έχεις κάνει εσύ για να δικαιούσαι να θεωρείς τον εαυτό σου ανώτερο;
Διάβασες ποτέ ένα βιβλίο της προκοπής;
Εκλεισες ποτέ την τηλεόραση για να ανοίξεις το μυαλό σου;
Άκουσες ποτέ κάτι διαφορετικό από τα σκυλάδικα που σου πλασάρουν;
Νοιάστηκες ποτέ για τίποτα πέρα από το σπιτάκι σου;

Άκου ανθρωπάκο

Όχι μόνο δεν είσαι ανώτερος από τους άλλους, αλλά δεν είσαι καν άνθρωπος
Είσαι, μάλιστα, χειρότερος και από ζώο.
Το ζώο, όταν χορτάσει, σταματάει ενώ εσένα η πλεονεξία σου είναι ακόρεστη

Έμαθες, ανθρωπάκο, ότι οι φράουλες που αγοράζεις ποτίζονται με αίμα.
Με αίμα ανθρώπων που εσύ θεωρείς κατώτερους.
Φαντάζομαι, λοιπόν, ότι δε στενοχωρήθηκες.
Θα είπες, κιόλας, ότι καλά τους έκαναν.
Τι δουλειά, άλλωστε, έχουν αυτοί στη δική σου χώρα;

Άκου ανθρωπάκο

Δικαίωμά σου είναι να νομίζεις ό,τι θέλεις
Δεν έχω σκοπό να σε πείσω για τίποτα
Έτσι κι αλλιώς η βλακεία είναι ανίκητη

Να ξέρεις, όμως, ανθρωπάκο, ότι αυτοί οι άνθρωποι
- οι λαθρομετανάστες όπως τους λες -
σου δείχνουν το δικό σου μέλλον.
Αυτό είναι το μέλλον που σε περιμένει ανθρωπάκο.

Περιμένω, όσο τίποτε άλλο,
να δω το απορημένο πρόσωπό σου
να με κοιτάει σα να μου λέει
Γιατί να μου συμβεί εμένα αυτό;”

Είσαι ανόητος, ανθρωπάκο
και πίστευες ότι πάντα θα κερδίζεις γιατί έτσι σου είχαν πει.
Τώρα, όμως, που η πίτα μίκρυνε
εσύ δε χωράς στα σχέδιά τους.

Είναι πιο δυνατοί από σένα ανθρωπάκο
και θα σε βγάλουν από το παιχνίδι
Και, τώρα που μιλάμε, ακονίζουν τα σαγόνια τους
ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ

Και πάλι, όμως, ανθρωπάκο, δε θα καταλάβεις τίποτα.
Θα νομίζεις ότι φταίνε οι Γερμανοί και οι Εβραίοι.
Και θα περιμένεις ανθρωπάκο τη στιγμή
που πάλι με χρόνους και καιρούς, πάλι δικά σου θα'ναι

Αν, όμως, είχες διαβάσει Ιστορία ανθρωπάκο,
θα ήξερες ότι τίποτα δε σου χαρίζεται
και πως ό,τι σου παίρνουν με ένα νόμο,
χρειάζεται αγώνας και θυσίες για να το ξαναπάρεις πίσω.

Άκου ανθρωπάκο

Δεν περιμένω τίποτα από σένα.
Ξέρω πως εσύ θα κάτσεις σπίτι σου
περιμένοντας κάποιον άλλο
να βγάλει το φίδι από την τρύπα

Ξέρω μάλιστα πως αυτόν τον άλλο,
που θα παλεύει στο δρόμο και για σένα,
εσύ θα τον κοροιδέψεις
και μπορεί και να τον καταδώσεις.

Θα αναρωτιέσαι, λοιπόν, γιατί σου τα λέω όλα αυτά.

Σου τα λέω, ανθρωπάκο, για να μάθεις ότι σε γνωρίζω
και γι αυτό όταν σε συναντώ
σε κοιτάζω με τόση ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ !!!!!!!







Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Όλα τριγύρω αλλάζουνε, μ΄ αυτοί στα ίδια μένουν



Η σχέση όλων ημών που υπήρξαμε μέλη του Κόμματος με το Κόμμα, μοιάζει με τις σχέσεις που διατηρούμε με τους πρώην ερωτικούς συντρόφους μας. Ξαφνικά, με τη διάλυση της σχέσης, αποκαλύπτονται μπροστά στα μάτια μας όλα τα ελαττώματά τους, τα οποία βέβαια πάντα υπήρχαν, απλά τώρα αποκτήσαμε την ικανότητα να τα βλέπουμε. Για να είμαστε, όμως, δίκαιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι κατά τη διαδικασία αυτή, έχουμε την τάση να μεγεθύνουμε τα ελαττώματα και να σμικρύνουμε τα προτερήματα.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι η ζωή συνεχίζεται, πως ό,τι έγινε έγινε και ο καθένας πρέπει να συνεχίσει το δρόμο του. Έλα, όμως, που η παλιά σου αγάπη σε προκαλεί συνεχώς να ασχολείσαι μαζί της. Τη μία λέει ότι είσαι ψεύτης, την άλλη ότι είσαι πουλημένος, την τρίτη ότι δεν αξίζεις τίποτα, την τέταρτη ότι της κλέβεις την πελατεία και πάει λέγοντας.

Ας πούμε, λοιπόν, και μεις μερικά πράγματα για την παλιά μας αγάπη. Πράγματα που θα μπορούσε κανείς να τα παραβλέψει, αν το Κόμμα δεν διεκδικούσε κατ'αποκλειστικότητα για τον εαυτό του τον τίτλο του αλάνθαστου και του αμόλυντου.

Επικοινωνιακή στρατηγική του Κόμματος

Τρεις είναι οι πυλώνες στους οποίους στηρίζεται η επικοινωνιακή στρατηγική του Κόμματος.
α) Το Κόμμα κατέχει την απόλυτη αλήθεια
β) Το Κόμμα λέει πάντα την αλήθεια, σε αντίθεση με τους άλλους που κοροιδεύουν το λαό
γ) Το Κόμμα είναι επαναστατικό, σε αντίθεση με τους “ψευτοεπαναστάτες”

Πόσο, όμως, τα παραπάνω ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Ας τα δούμε ένα-ένα :

α) Πότε το Κόμμα ήξερε τι έκανε; Να θυμίσουμε την “οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα”, την αρχική στάση του Κόμματος απέναντι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, την αποκήρυξη Πλουμπίδη, την αποκήρυξη και τη διαπόμπευση του Βελουχιώτη, τη “συμφωνία της Βάρκιζας”; Για όλα αυτά, το Κόμμα έκανε την αυτοκριτική του και καθάρισε. Για τους υπόλοιπους, το Κόμμα δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτό.

β) Πότε το Κόμμα έλεγε την αλήθεια; Όταν καταδίκαζε το Στάλιν ή όταν τον υπερασπιζόταν; Όταν υποστήριζε την περεστρόικα ή όταν την κατηγορούσε; Όταν ισχυρίζεται ότι οι εκλογές είναι αυταπάτη ή όταν καλεί το λαό να στηρίξει με την ψήφο του το Κόμμα; Κατά τ' άλλα, μόνο οι άλλοι είναι κωλοτούμπες

γ) Με ποιον τρόπο το Κόμμα είναι επαναστατικό; Με την απλή διακήρυξη ότι “σοσιαλισμός ή τίποτα”; Ποιες είναι οι πρακτικές του Κόμματος που να του δίνουν το δικαίωμα να αυτοχαρακτηρίζεται επαναστατικό; Μήπως δε συμμετέχει στις εκλογές; Μήπως δε συμμετέχει στο κοινοβούλιο, καταθέτοντας προτάσεις νόμου και, άρα, συμμετέχει κατά το ποσοστό που του αναλογεί στην αστική διαχείριση; Μήπως δεν καταγγέλει και αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε απόπειρα ανατρεπτικής ενέργειας;

Δυστυχώς για το Κόμμα, το τι συμβαίνει είναι πολύ γνωστό στους “παροικούντες την Ιερουσαλήμ”. Το Κόμμα, από υπηρέτης των συμφερόντων του λαού, έγινε υπηρέτης του εαυτού του και οι κομμουνιστές που το ακολουθούσαν έγιναν κουκουέδες.

Όσοι δεν το άντεξαν αυτό, έφυγαν. Και, κατά την πάγια τακτική του Κόμματος, κατηγορούνται από αυτό ως προδότες, τυχοδιώκτες, οπορτουνιστές, ρεφορμιστές και μη έχοντες ταξική συνείδηση. Κι ακούγοντάς τα αυτά κλαίνε , οργίζονται και γελάνε μαζί.

Το Κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αφού το Κόμμα θεωρεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολιτικός απατεώνας, τι κάνει γι' αυτό εκτός από το να το λέει και να το διατυμπανίζει σε κάθε ευκαιρία, όπως το γνωστό ανέκδοτο με το σκουληκάκι και να περιμένει χαιρέκακα στη γωνία του να επιβεβαιωθούν οι προφητείες του; 

Αυτό που θα περίμενε κάθε λογικός άνθρωπος να κάνει, θα ήταν να συνομιλήσει μαζί του και να δηλώσει στήριξη σε μια μελλοντική αριστερή κυβέρνηση. Με τον τρόπο αυτό είτε θα αποκαλυπτόταν στην πορεία ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός του ΣΥΡΙΖΑ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαζόταν από το Κόμμα να συρθεί σε μια πραγματικά αριστερή διακυβέρνηση. 

Ό,τι και από τα δύο να συνέβαινε, το Κόμμα θα έβγαινε κερδισμένο αν, βέβαια, επιθυμεί πραγματικά τη στροφή της κοινωνίας προς τα αριστερά. Κινήσεις, δηλαδή, στοιχειώδους λογικής που όμως φαίνεται ότι λείπει από το Κόμμα. Ή μήπως ο σκοπός του Κόμματος είναι απλά η αυτοσυντήρησή του και αυτό, έτσι κι αλλιώς, το πετυχαίνει από τη γωνία του;

Η εκλογή Κουτσούμπα και η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος

Όπως φάνηκε και από την εκλογή του Δ.Κουτσούμπα στην ηγεσία του Κόμματος, το Κόμμα δεν έχει διδαχθεί τίποτα και επιμένει στο δρόμο της απομόνωσης και της γραφειοκρατίας. Από ομιλία του τελευταίου σε κομματική εκδήλωση στην Καλλιθέα, στα τέλη Μαρτίου διαβάζουμε :

"Δεν υπάρχει βάση συνεργασίας με κόμματα που πρόκυψαν από διάσπαση οπορτουνιστική από το κόμμα μας, όπως είναι σήμερα το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ο ΣΥΝ, όλος ή ένα τμήμα του, το «αριστερό ρεύμα», ή το μέτωπο του Αλαβάνου, πιθανόν άλλα νέα κόμματα που μπορεί να προκύψουν – και δεν αποκλείεται τίποτα – από διαγραμμένους τα τελευταία χρόνια, μόνα τους ή σε συνεργασία με άλλους. Οπως το νέο σχήμα που εκκολάπτεται με ομάδες του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων διαγραμμένων από το Κόμμα.... ο οπορτουνισμός πετάει συνεχώς κεφάλια σαν την Λερναία Υδρα, ακριβώς γιατί η εμφάνισή του, η ύπαρξή του, έχει και κοινωνικά αίτια. Η πάλη μαζί τους είναι συνεχής, είτε είναι δυνατός, είτε είναι αδύνατος κατά καιρούς 

Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, γεννιέται το ερώτημα με ποιον μπορεί να συμμαχήσει το Κόμμα; Μα με τον εαυτό του, φυσικά !!! Και αυτό ακριβώς κάνει. Καλεί το λαό σε “πλατιά αγωνιστική συμμαχία”, εννοώντας τη στοίχιση του λαού πίσω από το Κόμμα. Και όταν αναγγέλει μια πορεία διαμαρτυρίας, καλούν σε αυτήν μία ντουζίνα οργανώσεις : ΠΑΜΕ, ΜΑΣ, ΠΑΣΕΒΕ, ΟΓΕ,... σαν να είναι αυτόνομες συμμαχικές οργανώσεις , οι οποίες όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι επιμέρους συνδικαλιστικές οργανώσεις του Κόμματος. 

Όταν, μάλιστα, κάποιος φίλος του Κόμματος προσπαθούσε να μου εξηγήσει τη διαφορά μεταξύ του ΠΑΜΕ και της ΕΣΑΚ-Σ κατάλαβα ότι το πράγμα έχει χοντρύνει και ότι οι σύντροφοι έχουν κάνει το σουρρεαλισμό τέχνη. Τι να πει κανείς και για τις ακηδεμόνευτες λαιΚΚΕς επιτροπές; Γελάει ο κόσμος. Και είναι πολύ χειρότερο να γελάνε μαζί σου παρά να σε βρίζουν.

Ωδή στο Κόμμα

Σε στιγμές μεγάλης έμπνευσης, γράφτηκε η παρακάτω “ωδή στο Κόμμα”. Γιατί, αν μη τι άλλο, το Κόμμα αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης.

Το Κόμμα τα ξέρει όλα...
Πάντα τα γνώριζε όλα...
Κι αν κάποτε έκανε λάθη
έκανε την αυτοκριτική του.
Κι αν κάποτε κάνει λάθη
θα κάνει πάλι την αυτοκριτική του.

Οι άλλοι, όμως, δεν κάνουν αυτοκριτική.
Υποκρίνονται ότι κάνουν.
Ρίχνουν στάχτη στα μάτια του λαού,
ρίχνουν νερό στο μύλο της αντίδρασης.
Μόνο το Κόμμα κάνει αυτοκριτική...
Όλοι οι άλλοι κάνουν κωλοτούμπες.

Το Κόμμα δε ζητάει από σένα πολλά,
μόνο να το στηρίζεις.
Ούτε να σκέφτεσαι, ούτε να μιλάς...
Έτσι κι αλλιώς, ούτε το Κόμμα σκέφτεται.
Δε χρειάζεται να σκέφτεται,
γιατί όλα είναι γραμμένα στα Ιερά βιβλία

Ό,τι γράφηκε, όμως, γράφηκε...
Ό,τι διαφορετικό ειπωθεί από δω και στο εξής, θα είναι αίρεση
και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί από το Κόμμα,
γιατί το Κόμμα πρέπει να επιζήσει
και αυτό δε μπορεί να γίνει όταν υπάρχουν γειτονικά μαγαζιά.
Μέχρι αυτά να κλείσουν, πρέπει το Κόμμα να φωνάζει ότι πουλάνε σκάρτο πράγμα

Το Κόμμα αγαπάει το λαό
Παλεύει και νοιάζεται γι' αυτόν
Όμως, ο λαός δε νοιάζεται για το Κόμμα
και το Κόμμα στενοχωριέται
και καμιά φορά αναρωτιέται
“Ο γιαλός είναι στραβός ή μήπως εμείς στραβά τον αρμενίζουμε;”

Όμως το Κόμμα δεν μπορεί να κάνει λάθος
και λέει ότι φταίει ο λαός που δεν καταλαβαίνει,
ενώ του τα έχει εξηγήσει τόσες φορές.
Όμως αυτός, βλάκας κι αχάριστος μαζί,
δεν ακούει το Κόμμα
και πάει και ψηφίζει συνέχεια τους άλλους.

Το Κόμμα λέει ότι δε θα σώσει αυτό τον κόσμο.
Ότι ο κόσμος, όταν το αποφασίσει, θα σωθεί μόνος του.
Όταν ο κόσμος ξεσηκώνεται
και βγαίνει στις πλατείες
το Κόμμα λέει ότι δεν ξέρει πού πάει
και γι'αυτό δε θα καταφέρει τίποτα.

Το Κόμμα έχει δίκιο και σ'αυτό.
Πάντα δίκιο είχε,
εκτός από τις περιπτώσεις που έσφαλλε.......





Δευτέρα 8 Απριλίου 2013

Ο φασίστας που έγινε αρνάκι (;)



Το κείμενο αυτό, ως προς το ύφος και τη γλώσσα, θα προσπαθήσει να σταθεί στο ύψος και το επίπεδο του ως άνω ανδρός. Ο περί ου ο λόγος ανήρ έχει όλα τα τυπικά γνωρίσματα ενός φασίστα που βρίσκεται στην εξουσία. Έχει, κατ΄αρχάς επίγνωση της ανωτερότητάς του έναντι του όχλου. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από το ευθυτενές και, πολλές φορές, ναπολεόντειο ύφος του.




Από την άλλη μεριά, βέβαια, δεν παραλείπει να τον καλοπιάνει, να τον κολακεύει και να παριστάνει ότι συμμερίζεται τα προβλήματά του καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως από αυτόν – τον όχλο - αντλεί τη δύναμή του. Ταυτόχρονα, όμως, φροντίζει να καταστήσει σαφές προς όλους, πως δε θα ανεχθεί κανέναν να σηκώσει κεφάλι και πως θα εφαρμόσει προς πάσα κατεύθυνση το δόγμα “νόμος και τάξη”. Σαν αυστηρός δάσκαλος παλαιάς κοπής που επιβάλλεται μέσω του φόβου. Αυτό δε που ενισχύει ακόμη περισσότερο την εικόνα του είναι ο στιβαρός του λόγος και η ρητορική του δεινότητα, ικανότητες που τον διαχωρίζουν από το πόπολο.

Παρακάτω, με λίγα λόγια και πολλές εικόνες, θα παρακολουθήσουμε την πολιτική πορεία ενός φασίστα που, οσμιζόμενος εξουσία και δύναμη, φρόντισε να απεκδυθεί το μανδύα του εθνικιστή και να ενδυθεί αυτόν του υπεύθυνου και ρεαλιστή πολιτικού. Όμως, όπως λέει και η λαική παροιμία  «Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, ούτε τη γνώμη άλλαξε ούτε την κεφαλή του».

Σε καμμία περίπτωση, βέβαια, δεν είναι διατεθειμένος οι απόψεις του να αποτελέσουν εμπόδιο στην ανέλιξή του. Στην πραγματικότητα, ποτέ κανένας φασίστας δε θυσιάστηκε για τις ιδέες του όπως στο παρελθόν έκαναν οι πρώτοι χριστιανοί και, αργότερα, οι κομμουνιστές.


Πρώτος σταθμός : ΕΠΕΝ


Το 1984 αναλαμβάνει αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ, της φιλοχουντικής οργάνωσης που ίδρυσε ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος μέσα από τη φυλακή, διαδεχόμενος τον σημερινό πρόεδρο της Χρυσής Αυγή Νίκο Μιχαλολιάκο (!!!). Οι ΕΠΕΝίτες γίνονται ο φόβος και ο τρόμος της εποχής. Οι επιθέσεις κατά αριστερών φοιτητών και ατόμων του αντιεξουσιαστικού χώρου είναι συχνές. Ο Μάκης Βορίδης πρωτοστατεί στις περισότερες επιθέσεις. 

Ως αρχηγός της νεολαίας της ΕΠΕΝ δίνει συνέντευξη τον Σεπτέμβριο του 1986, στο περιοδικό «ΕΝΑ», σε δημοσίευμα που φέρει τον τίτλο «Οι Ναζί της Αθήνας». Ο 21χρονος τότε Μάκης Βορίδης αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Αριστερά έχει χάσει το ηρωικό στοιχείο που ήταν αυτό που συσπείρωνε. Ο φιλελευθερισμός είναι πεθαμένος. Ο κόσμος έχει επαναστατικό και ηφαιστειώδη χαρακτήρα. Όλη αυτή η ιστορία μπορεί να γίνει από μας. Εκεί πρέπει να χτυπήσουμε
».


Επόμενος σταθμός : Η επίθεση με τσεκούρι


Το Μάη του 1985 μια ομάδα ΕΠΕΝιτών επιτίθεται κατά διαδηλωτών στα Εξάρχεια, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την υπερβολική αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία. Το πρωτοσέλιδο των «Νέων» της 13/05/85 αναφέρει χαρακτηριστικά: 

«Ώρα 10.45: Επίθεση φασιστών: Μεγάλη προβοκάτσια, με στόχο τη γενίκευση των επεισοδίων και τη δημιουργία χαώδους κατάστασης, επιχείρησε να κάνει χθες το βράδυ ομάδα φασιστών της ΕΠΕΝ. Φορώντας μαύρα κράνη και κρατώντας ασπίδες, οι φασίστες επιτέθηκαν στις 10.45 το βράδυ, στη διασταύρωση των οδών Ακαδημίας και Εμ. Μπενάκη εναντίον διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν για την αστυνόμευση των Εξαρχείων και την αστυνομική βία. Ομάδα διαδηλωτών, ξεριζώνοντας υποστηρίγματα δέντρων, απώθησαν τους φασίστες στα γραφεία τους (Ακαδημίας και Κιάφας). Ανάμεσα στους φασίστες διακρίναμε το γνωστό Μάκη Βορίδη». Συνθήματα του Βορίδη και των συντρόφων του ήταν «Ο Μάλλιος ζει, αυτός μας οδηγεί» και «Πινοσέτ - Πινοσέτ»

Την ίδια περίοδο, διαγράφεται από τον σύλλογο φοιτητών της Νομικής για φασιστική δράση. Την πρόταση υποστηρίζει και η φοιτητική παράταξη της ΝΔ, ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Ένα χρόνο μετά, στις 22 Απριλίου 1986 οι ΕΠΕΝίτες πραγματοποιούν αιματηρή επίθεση στη Νομική με στιλέτα και λοστούς. Αρκετοί φοιτητές τραυματίζονται, ενώ η ΕΦΕΕ υποβάλει μήνυση κατά του Μάκη Βορίδη. Το όνομά του κοσμεί και πάλι τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας» την επόμενη μέρα. Το δημοσίευμα αναφέρει το Βορίδη ως φασίστα φοιτητή που έχει διαγραφεί από τη Νομική για έντονα φασιστική δράση.


Επόμενος σταθμός : Ελληνικό Μέτωπο


Το 1994 ιδρύει το Ελληνικό Μέτωπο, ενώ παράλληλα εκδίδει το περιοδικό «Ελληνικές Γραμμές». Στο κόμμα μετέχουν αρκετοί ΕΠΕΝίτες, όπως επίσης και ο έτερος πόλος της εθνικιστικής Δεξιάς, η ΕΝΕΚ. Ως πρόεδρος του Ελληνικού Μετώπου συμμετείχε δύο φορές στις εκλογές της Αθήνας, το 1998 και το 2002, ενώ το 2000 ήταν υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές, στο κοινό ψηφοδέλτιο του Ελληνικού Μετώπου, με την Πρώτη Γραμμή του Κώστα Πλεύρη.

Ο ίδιος δείχνει να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης και της απόλυτης στήριξης διεθνών προσωπικοτήτων του ακροδεξιού χώρου. Στις 18 Οκτωβρίου 1997 ο Γάλλος ηγέτης της ακροδεξιάς Ζαν Μαρί Λεπέν αναγνωρίζει το Ελληνικό Μέτωπο.

Στις 16 Φεβρουαρίου 2002, παραμονές των εκλογών για τη γαλλική προεδρία, σε ομιλία του στη συγκέντρωση του Γαλλικού Εθνικού Μετώπου (Front National) ο Μάκης Βορίδης μιλά για το Λεπέν σα να είναι ο πνευματικός του πατέρας:

«Όλα αυτά τα χρόνια, και έχουν περάσει ήδη 20 χρόνια, οι Έλληνες πατριώτες είχαμε τη χαρά και την τιμή να σταθούμε πάντοτε στο πλευρό του Λεπέν και του Front National. Από το 1984 που η ΕΠΕΝ, το M.S.I. του αείμνηστου Ciorgio Almirante και ο Λεπέν έφτιαξαν την ομάδα της Ευρωπαϊκής Δεξιάς. Έτσι και τώρα, στηρίζουμε τον Λεπέν στην υποψηφιότητά του για την Προεδρία της Γαλλίας. Και είμαστε βέβαιοι ότι μια νίκη του Λεπέν δεν θα είναι μόνο μια νίκη για την Γαλλία, μα μια νίκη για ολόκληρη την Ευρώπη. Ευχόμαστε λοιπόν κάθε επιτυχία στον πρόεδρο Λεπέν και στο Front National, για μια Ευρώπη χωρίς μετανάστευση, χωρίς τρομοκρατία, κοντά στον πολιτισμό και στις παραδόσεις της, για την Ευρώπη των Λαών και των Εθνών».

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ώρα», τον Ιούνιο του 2002, ο αρχηγός του Ελληνικού Μετώπου σημειώνει:

«Η 21η Απριλίου υπήρξε μια περίοδος που συνέβησαν πολλά θετικά για τον τόπο»

Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει η αφίσα που προαναγγέλει την ομιλία του Βορίδη, ως προέδρου του Ελληνικού Μετώπου. Στην αφίσα αυτή καταγγέλονται το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και η Αριστερά ως εθνικοί μειοδότες. Σας θυμίζει τίποτε η φρασεολογία της αφίσας; Μήπως λίγο από Κασιδιάρη και Παναγιώταρο; Άλλωστε, εκείνη την εποχή, στους ίδιους χώρους κυκλοφορούσαν και από την ίδια ιδεολογική πηγή έπιναν νερό !




Επόμενος σταθμός : ΛΑΟΣ



Ο Μάκης Βορίδης προσχωρεί στο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, με το οποίο εκλέγεται βουλευτής το 2007, αλλά και το 2009. Σταδιακά, με περίτεχνο και επικοινωνιακό τρόπο, προσπαθεί να χτίσει ένα πιο μετριοπαθές προφίλ. Οι εθνικιστικές κορώνες αποτελούν παρελθόν και ο ίδιος προσπαθεί να φιλοτεχνήσει το προφίλ ενός πατριώτη πολιτικού που κινείται στο χώρο της δεξιάς, δίχως όμως ακραίες αντιλήψεις.

Από τη θητεία του στο κόμμα αυτό, έχουν ενδιαφέρον οι τοποθετήσεις του - ως βουλευτής του ΛΑΟΣ και κατά συνέπεια αντιπολιτευόμενος βουλευτής - για τα γεγονότα της Κερατέας, η υποστήριξη που δείχνει προς τους κατοίκους της Κερατέας που αντιστέκονται καθώς και η καταδίκη της βίας που ασκεί η τότε κυβέρνηση μέσω των ΜΑΤ !!!

Επίσης, η συγκατοίκησή του στο ΛΑΟΣ με τη “λιακοπουλική” πτέρυγα σκέψης των Νεφελίμ και Ελοχίμ, δε θα μπορούσε να μην τον επηρεάσει και να μην καταθέσει ερώτηση στη Βουλή με θέμα “τι μας ψεκάζουν;” Θαυμάστε ερώτηση του “επιστήμονα” Βορίδη προς τον υπουργό περιβάλλοντος για το γνωστό θέμα που απασχολεί τους απανταχού “πυροβολημένους” !!!



Επόμενος σταθμός : Νέα Δημοκρατία


Τη στιγμή που ο Καρατζαφέρης βλέπει ότι η ψήφιση από το κόμμα του του πρώτου μνημονίου οδηγεί το ΛΑΟΣ στην πολιτική εξαφάνιση, αποφασίζει να στρίψει. Στη στροφή που κάνει, όμως, ο Μάκης δεν τον ακολουθεί και αποφασίζει να ενταχθεί στη μεγάλη δεξιά παράταξη της ΝΔ. Χαζός είναι; Να αφήσει σίγουρο πλέον υπουργιλίκι για να δέχεται εντολές από τον Καρατζαφέρη; Εντάσσεται, λοιπόν, στη ΝΔ και συνεχίζει το χτίσιμο ενός “υπεύθυνου”, “ρεαλιστικού” και “ευρωπαικού” προφίλ.

Ενώ, παλαιότερα, ως μέλος της φιλοχουντικής ΕΠΕΝ και, αργότερα, του εθνικιστικού “Ελληνικού Μετώπου” προέβαινε σε επιθέσεις με αυτοσχέδια τσεκούρια εναντίον πολιτικών του αντιπάλων και επιχειρηματολογούσε εναντίον της “καταδίκης της βίας από όπου και αν προέρχεται”, τώρα ανακαλύπτει ότι “ οι πολιτικές μάχες δεν δίνονται με ρόπαλα” και ότι “ο πολιτικός κόσμος πρέπει σύσσωμος να καταδικάσει τη βία από όπου και αν προέρχεται”.

Ενώ, παλαιότερα, ως βουλευτής του ΛΑΟΣ, δηλαδή βουλευτής της αντιπολίτευσης, καταδίκαζε τον “παράνομο, αυθαίρετο και αυταρχικό” χειρισμό της κυβέρνησης στο θέμα της Κερατέας και στεκόταν αλληλέγγυος στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, τώρα - ως κυβερνητικός πλέον βουλευτής - διακηρύσσει ότι στην Ιερισσό η “αστυνομία και η δικαιοσύνη δε θα παίρνουν την άδεια κανενός προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους” !!!

Επόμενος σταθμός; Άγνωστος

Εξαρτάται από το ποια εκδοχή του μέλλοντος πραγματοποιηθεί. Σε μια εφιαλτική εκδοχή του, ο Βορίδης θα συνεργάζεται με τη Χρυσή Αυγή που θα διεκδικεί με αξιώσεις την εξουσία και θα έχει σπείρει το μίσος παντού. Σε μια ονειρική εκδοχή του, θα έχουμε την πολιτική εξαφάνιση τόσο του ίδιου όσο και των ομοίων του που πουλάνε “εθνικοφροσύνη”. “πατριωτισμό”, “σύνεση”, “τάξη” τόσο, όσο χρειάζεται για να κάνουν αθέατοι και ανενόχλητοι τις βρωμοδουλειές τους πίσω από την πλάτη του λαού.


Το αφιέρωμα, όμως, στο μέγιστο πολιτικό Βορίδη δεν τελειώνει εδώ. Παρακάτω, μπορούμε να παρακολουθήσουμε απολαυστικά βίντεο, στα οποία ο, σοβαρός και υπεύθυνος κατά τ' άλλα, πολιτικός αποδεικνύεται μαιτρ της κωλοτούμπας και του καιροσκοπισμού !!!

http://www.youtube.com/watch?v=hzjM9Zee0ng Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη ως εκπρόσωπο του Ελληνικού Μετώπου να δίνει συνέντευξη σε ένα από τα απίθανα περιθωριακά κανάλια που εκπέμπουν στην Αττική και να υποστηρίζει την ανάγκη δημιουργίας μιας “εθνικής αντιπολιτεύσεως”, η οποία θα αντισταθεί στο “διεθνιστικό μπλοκ και στο διεθνιστικό κατεστημένο!!!”, όπως επίσης και στην “παγκοσμιοποίηση”

http://www.seleo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=90173:otan-o-makhs-boridhs-den-katadikaze-th-bia-ap-opou-ki-an-proerxetai-video&catid=74:sites&Itemid=54 Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη να υποστηρίζει με επιχειρήματα ότι “δεν μπορεί να καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται” επειδή, όπως, ο ίδιος εξηγεί “αν η αντίσταση μιας κοινωνίας έχει κάποιο ηθικό αίτημα, δεν μπορεί αυτή η αντίσταση να καμφθεί από την επίκληση της νομιμότητας” (έτσι ακριβώς! Με αυτήν ακριβώς τη διατύπωση!)

http://www.youtube.com/watch?v=R_Q2RTqg70A Και αφού είδαμε στο προηγούμενο βίντεο το Βορίδη να λέει ότι “δεν μπορεί να καταδικάζει τη βία από όπου και αν προέρχεται”, τον παρακολουθούμε εδώ να υποστηρίζει ότι “οι ιδεολογικές μάχες δεν δίνονται ούτε με ρόπαλα ούτε με κράνη ούτε με κουκούλες”


http://news247.gr/eidiseis/politiki/yper_ths_thanatikhs_poinhs_o_voridhs.2102200.html Στο βίντεο αυτό παρακολουθούμε το Βορίδη να υποστηρίζει – από φιλοσοφικής μάλιστα άποψης - τη θανατική ποινή!!! Ο υποτιθέμενος ευρωπαιστής Βορίδης – που καταγγέλει τα αριστερά κόμματα ως αντιευρωπαικά - υποστηρίζει ένα μέτρο, που αν ψηφιστεί θέτει την Ελλάδα αυτόματα εκτός Ευρωπαικής Ένωσης !!!


http://attikanea.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7708.html  Στην ιστοσελίδα αυτή μπορούμε να δούμε δύο βίντεο. Στο ένα, ο Βορίδης είναι βουλευτής του ΛΑΟΣ, δηλαδή βουλευτής της αντιπολίτευσης, και καταδικάζει τον “παράνομο, αυθαίρετο, αυταρχικό” χειρισμό της κυβέρνησης στο θέμα της Κερατέας και στέκεται αλληλέγγυος στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας, ενώ στο άλλο, ως κυβερνητικός πλέον βουλευτής, διακηρύσσει ότι στην Ιερισσό η “αστυνομία και η δικαιοσύνη δε θα παίρνει την άδεια κανενός προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους”!!! Ποιος Βορίδης είναι ο αληθινός και ποιος είναι ο σωσίας του;